Verjaardagen... voor de ene familie een gelegenheid om te feesten en samen te komen, voor anderen een dag om vlug te vergeten want te confronterend, voor nog anderen een dag als alle andere.
Elke dag verjaren er mensen en zelf hou ik eraan om vrienden te feliciteren bij hun verjaardag. In deze maand mei zijn er wel een pak.
Over verjaren schrijft dichter/filosoof Jan de Bas een gedicht waarbij hij gebruik maakt van de metafoor van de levensweg waar we allemaal onderweg zijn, hier met de auto.
Bij iemand die net iets jonger is dan mezelf en die verjaren lastig vindt zeg ik dan wel eens: troost je, mij kan je niet inhalen.
En dat vind ik in dit vers van de Bas ook terug.
De dichter citeert in zijn gedicht een andere dichter, nl. Chr. Van Geel (1917-1974).
 |
| (eigen foto - augustus 2018) |
HET VASTHOUDEN VAN HET GELOOF IN HET NU
Ik rijd. Ik ben een man onderweg.
De oudste, dus het dichtste bij.
Al probeer ik afstand te bewaren.
Van Geel schreef: 'Afstand houdt
de kringen gaaf.' Ik zie het
in de spiegel: weer dichterbij.
En ik zeg tegen mezelf: het is nu
en zolang het nu is,
is later ver weg, is het leven
de afstand die je in stand houdt tot,
zoals een auto achter een andere auto rijdt:
nooit inhalen.
(uit: Het liegend konijn, 2023/2, blz. 26)
