In galerie Beausite op de zeedijk van Oostende loopt momenteel een tentoonstelling met recente werken van Marc Deconinck, werken op lp's en op lp-hoezen. Je kan je blik laten dwalen over de werken en vandaar over de dijk en de zee. Een mooie expo op een mooie plek. Nog tot einde juni.
Hier enkele foto's met reflecties van deze tentoonstelling (vrijdagnamiddag 7 april 2017).
donderdag 13 april 2017
dinsdag 11 april 2017
Lentebloesems...
In de poëzie wordt op heel verschillende manieren over eenzelfde fenomeen gedicht, iedere vogel zingt nu eenmaal zoals hij of zij gebekt is. Dat is net het mooie. De cijferfetisjisten en zij die zweren bij een eenduidige wetenschappelijke waarheid zijn vlug uitgepraat, terwijl het wonder van bijvoorbeeld de lente uitnodigt om telkens nieuw te kijken, te luisteren, te ruiken, te voelen.
Op deze blog kan je bijvoorbeeld terugbladeren naar 12 maart van dit jaar of 14 maart van vorig jaar voor twee verschillende gedichten over de beginnende lente(Marc Tritsmans en Peter Swanborn). Hier volgt nog een gedicht over de lente, meer bepaald over de bloesems van de vruchtenbomen die nu zo prachtig het landschap beginnen te kleuren.
Ik las deze haiku van Matsuo Bashö in het mooie boek van Rudi Meulemans "De aristocratie der gevoeligen"(blz.111).
Een lieflijke lentenacht
Plotseling verdwenen
Terwijl we naar de bloesems keken
In één lentenacht kan de bloesem verdwijnen: een felle regenvlaag, een harde rukwind, een vrieskoude nacht. Meer is niet nodig om al dat moois te vernietigen.
Deze passage uit Meulemans las ik in de trein terwijl ik terugkeerde van Ieper. Daar ga ik elke week een dag als vrijwilliger meehelpen in het kenniscentrum van het In Flanders Fieldsmuseum om als catalograaf boeken in te voeren. Via deze boeken passeren honderden levens die gedood of verminkt werden in de lente van hun leven, zoals dat dan soms wordt gezegd. En ja, die haiku riep bij mij doorheen de broosheid van een lentebloesem ook die jonge levens op die bedreigd werden en geknakt tijdens die Eerste Wereldoorlog.
Wat nog meer verbijsterend is: ook op dit eigenste moment dat ik dit schrijf of dat jij dit leest, worden honderden en honderden jonge levens in al hun schoonheid én in al hun broosheid zoals lentebloesems bedreigd op die vele plaatsen van geweld en oorlog en onvrijheid die er zijn op onze aardbol.
Op deze blog kan je bijvoorbeeld terugbladeren naar 12 maart van dit jaar of 14 maart van vorig jaar voor twee verschillende gedichten over de beginnende lente(Marc Tritsmans en Peter Swanborn). Hier volgt nog een gedicht over de lente, meer bepaald over de bloesems van de vruchtenbomen die nu zo prachtig het landschap beginnen te kleuren.

Een lieflijke lentenacht
Plotseling verdwenen
Terwijl we naar de bloesems keken
In één lentenacht kan de bloesem verdwijnen: een felle regenvlaag, een harde rukwind, een vrieskoude nacht. Meer is niet nodig om al dat moois te vernietigen.
Deze passage uit Meulemans las ik in de trein terwijl ik terugkeerde van Ieper. Daar ga ik elke week een dag als vrijwilliger meehelpen in het kenniscentrum van het In Flanders Fieldsmuseum om als catalograaf boeken in te voeren. Via deze boeken passeren honderden levens die gedood of verminkt werden in de lente van hun leven, zoals dat dan soms wordt gezegd. En ja, die haiku riep bij mij doorheen de broosheid van een lentebloesem ook die jonge levens op die bedreigd werden en geknakt tijdens die Eerste Wereldoorlog.
Wat nog meer verbijsterend is: ook op dit eigenste moment dat ik dit schrijf of dat jij dit leest, worden honderden en honderden jonge levens in al hun schoonheid én in al hun broosheid zoals lentebloesems bedreigd op die vele plaatsen van geweld en oorlog en onvrijheid die er zijn op onze aardbol.
zondag 9 april 2017
Tongeren...een ontdekking (vervolg-2)
vrijdag 7 april 2017
Tongeren...een ontdekking (oud en nieuw vervolg)
De tijdelijke tentoonstelling Klau'strum in de kloostergang van de basiliek van Tongeren plaatst actuele kunstwerken en installaties in een middeleeuws, historisch beladen omgeving. Dat is altijd best wel spannend.
Annemie Ghekiere werkte rond de thema's "archief-geheugen-identiteit". Ze verwerkt in dit artefact haar onderzoek. Ze zegt zelf dat dit werk een presentatie is van haar eigen interesses, associaties en ideeën over het gegeven archief/geheugen. Wat spreekt ons het meest aan als archief: de chaos van een archeologische site of de ordening van een museum? En wat treft mij waarom? Wat reflecteert, resoneert of schetst het best hoe ik ben? Want, zegt Ghekiere, mijn geheugen bepaalt immers mee de identiteit van een persoon.
En als je dan nog eens in haar kunstwerk de reflecties ziet meeresoneren van een eeuwenoude architectuur, dan wordt alles best nog complexer, nog meer meerlagig.
![]() |
(Annemie Ghekiere: A future relict, glas, metaaldraad, hersencoupes en pc geheugenplaatje) |
Annemie Ghekiere werkte rond de thema's "archief-geheugen-identiteit". Ze verwerkt in dit artefact haar onderzoek. Ze zegt zelf dat dit werk een presentatie is van haar eigen interesses, associaties en ideeën over het gegeven archief/geheugen. Wat spreekt ons het meest aan als archief: de chaos van een archeologische site of de ordening van een museum? En wat treft mij waarom? Wat reflecteert, resoneert of schetst het best hoe ik ben? Want, zegt Ghekiere, mijn geheugen bepaalt immers mee de identiteit van een persoon.
En als je dan nog eens in haar kunstwerk de reflecties ziet meeresoneren van een eeuwenoude architectuur, dan wordt alles best nog complexer, nog meer meerlagig.
woensdag 5 april 2017
maandag 3 april 2017
Tongeren... een ontdekking (oud en nieuw)
In het Teseum was het heerlijk toeven, zeker op een warme middag. Een zuiders gevoel.
De middeleeuwse pandgang was ook de plaats voor een tijdelijke tentoonstelling met werk van leerlingen van de Academie van Tongeren, atelier Monumentale Kunsten/Multi-Mix. De titel van deze expositie is toepasselijk "Klau'strum". Nog heel de maand maart te zien.
Actuele kunst in zo'n oud kader is altijd spannend.
Het kunstwerk van Roos Roberts kreeg als titel: "Locked-in", ingesloten of opgesloten dus. In het toelichtingsblad bij dit werk staat een citaat van de dichter R.M.Rilke, dat ik hier overneem:
"Ik wil ontvouwen
ik wil nergens opgevouwen blijven
omdat daar waar ik opgevouwen ben
ik onwaarachtig ben."
Openheid en geslotenheid is op deze foto moeilijk weer te geven, maar de kist met het hart erboven op geeft toch iets van dat spanningsveld weer, zeker als het dan nog eens is geplaatst in de kloostergang bij een toegang tot de pandhof.
De waterpartij in het midden van het binnenpand versterkt dan weer met zijn reflecties het statige karakter van deze architectuur.
De middeleeuwse pandgang was ook de plaats voor een tijdelijke tentoonstelling met werk van leerlingen van de Academie van Tongeren, atelier Monumentale Kunsten/Multi-Mix. De titel van deze expositie is toepasselijk "Klau'strum". Nog heel de maand maart te zien.

![]() |
(Roos Roberts: 'Locked-in', transportkist, textiel, ecoline,latex 70x70x62 cm) |
Het kunstwerk van Roos Roberts kreeg als titel: "Locked-in", ingesloten of opgesloten dus. In het toelichtingsblad bij dit werk staat een citaat van de dichter R.M.Rilke, dat ik hier overneem:
"Ik wil ontvouwen
ik wil nergens opgevouwen blijven
omdat daar waar ik opgevouwen ben
ik onwaarachtig ben."
Openheid en geslotenheid is op deze foto moeilijk weer te geven, maar de kist met het hart erboven op geeft toch iets van dat spanningsveld weer, zeker als het dan nog eens is geplaatst in de kloostergang bij een toegang tot de pandhof.
![]() |
(eigen foto 14 maart 2017) |
De waterpartij in het midden van het binnenpand versterkt dan weer met zijn reflecties het statige karakter van deze architectuur.
zaterdag 1 april 2017
Rik Wouters: een feest van een tentoonstelling -03-
Abonneren op:
Posts (Atom)