In het gelid.

(april 2014 Larchwood Cemetery Zillebeke)

(september 2014 Oeren)

Het geciteerde citaat 07

(citaat door Anneke Brassinga in Poëziekrant 2015, nr.2, blz.24)

Boer pas op je ganzen

(Antwerpen - april 2013)

Zaterdag 28 februari, las ik een ingekorte versie van de toespraak van minister Bourgeois voor het Willem Elsschot Genootschap onder de titel : Goede kaas moet rijpen. Deze tekst oogt heel onschuldig maar is dit niet. 

Bourgeois presenteert Elsschot als een opa die in vrijheid en verantwoordelijkheid groeide dank zij zijn kleinkinderen. En toevallig of niet, maar mijnheer Bourgeois is opa geworden, en hij komt ex cathedra vertellen hoe hij ook een beter mens en een betere familieman is geworden dank zij zijn kleinkinderen. Zijn ideologie, zegt hij, is er een van vrijheid en verantwoordelijkheid. Vrijheid is, voor wie tussen de regels leest, kiezen voor de partij die onafhankelijk beweert te zijn, zijn partij. Hij zei het zo : "Je maakt in alle vrijheid zelf je keuzes, niet bevoogd door religie, zuil of vakbond." Christen-democraten zijn bevoogd door religie, liberalen door een zuil, socialisten door de vakbonden. En de NVA? Welke financiële belangen spelen mee: diamantsector, bouwsector, nieuwe rijken, immobiëlensector??? Vertel daar eens iets over, mijnheer Bourgeois.
En dan nog de verantwoordelijkheid : verantwoordelijkheid is je eigen belangen opofferen ten voordele van de kleinkinderen, dus kiezen voor de partij die zal zorgen dat de volgende generatie het beter heeft dank zij de besparingen nu. De minister-president kan als opa zijn kleinkinderen steunen, zeker ook materiaal, want op de inkomsten van de politici heeft deze regering niet bespaard. De andere opa's zullen moeten zelf inleveren en ondertussen hun kleinkinderen blijven steunen. Maar ja, dat is verantwoordelijkheid nemen, nietwaar...

Wat mij verontrust in deze zijn twee zaken.
Ten eerste wil Bourgeois zich presenteren als een goede onschuldige opa en zo de mensen een rad voor de ogen draaien over zijn echte bedoelingen en beleid, een politiek van Niets Voor een Ander, waarbij de ongelijkheid toeneemt binnen de samenleving. En juist voor de groeiende ongelijkheid wordt wereldwijd gewaarschuwd als bron van oorlog en onrust. Wil opa Geert zijn kleinkinderen een nieuwe oorlog insturen? Of toch meehelpen aan een klimaat van onderlinge vijandigheid?

 In elk geval wil hij, dank zij welke spindoctor?, af van zijn boekhoudersimago. Ook al had hij die bijnaam als geuzennaam omarmt bij het begin van zijn ambtstermijn.  Alles wordt door zijn partij herleidt tot geld en cijfers en zo'n opa-ontboezemingen doen daar niets van af.

(afbeelding
gevonden op internet)

Ten tweede ben ik verontrust door de ruime plaats die dit kreeg in De Standaard. Ja, de hoofdredacteur mocht Bourgeois inleiden voor zijn lezing, maar is dit een voldoende reden voor zoveel ruimte in de krant? En daarna  las ik maandag 2 maart in dezelfde Standaard,  dat Bourgeois met zijn 'transversale beleidsnota' (wat deze newspeak ook moge betekenen) een 'flitsende' toekomst voorspiegelt. 'Zorg op afstand' wordt een fluitje van een cent' lees ik wat verder. Opa zal dan vanop afstand nog bezoek krijgen van zijn kleinkinderen waar hij zoveel heeft voor opgeofferd...Leuk vooruitzicht, he opa. De terminologie waarmee deze toekomstvisie wordt voorgesteld is zo onkritisch dat ik me afvraag : als zelfs de grootste ernstige krant van Vlaanderen zich laat lijmen (Elsschot...) en laat misleiden door het dwaallicht dat nu onze regio naar grotere ongelijkheid voert, met alle te verwachten gevolgen, waar moet dat dan eindigen?
Waar is de onafhankelijkheid en kritische zin van De Standaard? Hoe moet het in ons land als de media waterdragers worden voor de machthebbers?

En voor de kunstenaars wordt het ook lastig. De pen kan heel krachtig zijn, zoals Charlie Hebdo en Amnesty International aantonen, maar ze kan ook ingekapseld worden binnen de propaganda van de machthebbers zoals meester Geert hier toont. Als de vos de passie preekt boer pas op je ganzen

Reflecties : foto's

2 x Keulen

(Kolumba museum december 2012)

(augustus 2008)

Het geciteerde citaat 06

(Geciteerd door Bart Somers en Vincent Van Quickenborne
in een opiniestuk in De Standaard van 4 maart 2015)

Reflecties : foto's

Parijs  januari  2009

Mijn eigenzinnig woordenkraam

(september 2014 Oude Zomerstraat
Bruuge)

Taal is levend.  Er komen woorden bij en er verdwijnen woorden. Woorden krijgen soms een andere, een nieuwe of een tweede betekenis erbij.
Wat ik in de laatste maanden gehoord of gelezen heb aan nieuwe woorden en mooi vind.







de leukigheidsmaatschappij = onze huidige westerse maatschappij waar velen via Facebook op zoek zijn naar veel 'likes', 'vind ik leuks' bij elk nieuw bericht dat men post op het internet; dit woord heb ik gehoord in "Alleen Elvis blijft bestaan" (12/12/2014) uit de mond van Dirk De Wachter

gewonigheid = in zelfde programma gehoord sprekende over relaties,  ook een woord dus
van Dirk De Wachter. Ik vind dit woord heel veelzeggend omdat het  juist het routineuze, grijze gewone van een relatie benadrukt terwijl vele mensen vaak op zoek zijn naar 'kicks', naar 'ervaringen', naar 'nieuwe uitdagingen' ...

de holle uren = de uren midden in de nacht waar iemand die aan slapeloosheid lijdt, gewoonlijk wakker wordt. Bernard Dewulf benoemt deze uren als holle uren in zijn wekelijkse Si&La rubriek in De Standaard Magazine, ergens in het najaar 2014. Over deze holle uren schrijft hij nog : "Elke ervaren slapeloze weet hoe laat het dan is. Ik noem ze de holle uren. Dan slaat de rusteloosheid toe. Dan komen de demonen. Dan begint het woelen. Dan begint de vorige dag opnieuw, dan is het radeloos wachten op de bevrijdende ochtend." Herkenbaar, vind ik. Dank je, Bernard Dewulf.