Turnhout: ecce homo

In het begijnhof van Turnhout bevindt zich op de plek van de oude begijnhofkerk nu een kapel met daarin een Christus op de koude steen, of zoals in de aanduidingen ter plekke stond: ecce homo. De figuur van Jezus, getooid met een doornenkroon en een purperen of rode doek om zijn naakte lijf: voorwerp van bespotting. We bezochten het op 1 september laatst.

Meten is weten -de magie van cijfers-

"Meten is weten": dit adagium wordt veel gehoord in politiek, journalistiek en wetenschap vanuit de overtuiging dat kwantitatieve gegevens kennis leveren die bruikbaar is voor het bestuur en de organisatie van een samenleving en voor de ontwikkeling van inzichten en toepassingen in wetenschap en techniek. Maar ook dichters verdiepen zich soms in getallen...








Roberto Juarroz, de Argentijnse dichter van 'Verticale poëzie' mijmert over getallen en wat ze zijn.

Wat ligt achter getallen?
En wat ervoor?

Alle dingen bewegen,
zelfs stenen en doden.
Getallen bewegen niet:
zij maken enkel plaats voor andere getallen.
Maar welke plaats nemen getallen in?

Zetten wij ze op papier,
dan verzinnen wij voor hen een plaats,
zoals zij weleens voor ons
een plaats verzinnen.

Alle dingen willen ons verdringen,
maar getallen niet.
Zij lijken op het zijn:
zij zijn nergens.

Maar wat schuilt in getallen?
De waan van de maat
en de maskers van de tekens
wisten hun wezen uit ons geheugen.
(uit : Elfde verticale poëzie, 4, 4e gedicht, vertaling Guy Posson; uitg.P, 2001,blz.98)

Biënnale van de schilderkunst -31 juli - 07

(Raveelmuseum Machelen)

Test - schaduwen

Zomerse hoge zon: dat levert soms intense schaduwen op.
Zoals in de tuin.
Je hoeft niet ver weg te gaan om een nieuwe camera even uit te testen.

En  nog even spelen door alles in negatief te zetten.

Turnhout 1 september 2016

(begijnhof )

In memoriam matris -8-

Twee jaar geleden, 2 september 2014, vierden we de honderdste verjaardag van mijn moeder. Ze was de ster van de dag en beleefde alles in intense dankbaarheid en alertheid.
Het eeuwig leven heeft ze dus gehad. En haar dood kan daar niets aan veranderen.
Want die dood is niets, zo zegt de dichter toch.

Zo lezen we het toch in dit gedicht van Willem Thies in Het Liegend Konijn 2016/1, blz.201.

Van korst tot korst

(foto van internet)

Dood, ken uzelf.
U bent niet de grasscheut,
die zelfs hoog in dakgoten groeit,
als verdwaald.
Niet het sap geperst uit de stengel van een plant,
niet het vlees van een blad, de lenige
tak van een es.
Niet het scheerschuim dat ik van mijn wang schraap
en met het ijzervijlsel van mijn stoppels wegspoel.
Niet het druipend haar na de douche.
Niet de insecten onder de stoeptegel, in de voegen
van een muur, in holtes en nissen.
Niet het gekliefde hout in de schuur, niet de hete
as in de haard, de nagloed.
Niet het scherp gesneden brood dat wij lezen
van korst tot korst.
Niet het rag dat de wijnfles bedekt noch het stof.
Niet de stem of zijn echo.
Niet de schaduw van een zwaluw.
Niet huid. Niet weefsel. Niet kraakbeen.
Niet een zweem, een vezel, een dunne draad licht
gebroken, dood, u bent niets.

Denkend aan Boris Johnson

Bij het lezen van onderstaande gedicht van Jan Vanriet in zijn recente bundel "Moederland. gedichten" (uitg. Hollands Diep, 2016) dacht ik spontaan aan enkele politieke leiders zoals Boris Johnson of Donald Trump of  N.V.A. politici in Vlaanderen of de 'heer' Wilders in Nederland, die zich in de kijker werken met soms nogal scheve uitspraken .
De Brexit-uitspraken voor en na het referendum doemen zo bij mij op.

STRATEGIE

Eerst de wereld veranderen
dan de mens
en de waarheid zal wel volgen
zegt de nieuwe cheerleader

Optimisme straalt uit zijn knoopsgat
want de waarheid weet haar kamp
te kiezen

(uit : Moederland. gedichten, blz. 33)