Allerlei boodschappen worden in New York verspreid via allerlei vormen van street-art. Zeker is dat zo in de hippe en trendy buurt van Williamsburg, Brooklyn. Zo werden we opgeroepen om ons leven te veranderen op 7 oktober 2016.
dinsdag 3 januari 2017
maandag 2 januari 2017
New York - eens anders - 11
![]() |
(Coney Island - 18 oktober 2016 ca.2 P.M.) |
![]() |
(Coney Island - fotosessie met danser - 18 oktober 2016 ca. 2 P.M.) |
zaterdag 31 december 2016
Bij de jaarwisseling
Ik ben er even tussenuit geweest, maar ik wil met jou het nieuwe jaar goed en nabij inzetten.
Mijn wensen voor 2017 wil ik verwoorden met een vers van de Franse dichter Apollinaire.
Mijn wensen voor 2017 wil ik verwoorden met een vers van de Franse dichter Apollinaire.
vrijdag 23 december 2016
New York - reconstructies - Leuven
Een maand lang in New York zorgt ook voor bijzondere ontmoetingen. Hier probeer ik zo'n ontmoeting te reconstrueren.
Op een frisse vrijdag, 21 oktober 2016, met wat regenwolken die dreigen en nu en dan hun regenwerk doen, bezoeken we het Guggenheimmuseum. In het museum is de cafetaria overvol en dus stellen we een tasje koffie uit tot na het museumbezoek.
In de directe buurt zijn er langs 5th Avenue geen koffiezaken en daarom gaan we op zoek langs Madison Avenue en Park Avenue. Langs een van deze avenues zien we plots iemand op straat met een beker koffie. We ontdekken een voedingszaak met koffiehoek. We gaan binnen en kijken eerst even hoe alles in zijn werk gaat. Zoals in alle koffiezaken staat er veel volk achter de toog: iemand neemt bestellingen op, iemand verdeelt de bestellingen, enkelen maken de bestellingen klaar, iemand bedient de klant, iemand rekent af. We denken dan altijd: in Europa zouden we het toch anders aanpakken, met minder personeel en overzichtelijker. Dat tussen haakjes.
Net voor we willen bestellen vraagt een man of hij voor mag gaan: hij moet alleen zijn bestelling ophalen en afrekenen. Aan ons antwoord hoort hij onmiddellijk dat we geen Amerikanen zijn.
Hij: van waar zijn jullie?
Wij: van België.
Oh, zegt hij, en hij schakelt vlot over op mooi Frans, zonder Engels accent, ik heb gestudeerd in Louvain-la-Neuve en ik ben nu arts hier in New York, hier vlakbij. Ik ben eigenlijk even van mijn werk weggelopen om een koffie te komen halen. Het is dank zij België dat ik mijn diploma heb en mijn kennis en kunde. Ik ben Alain en uit dankbaarheid voor wat België voor mij heeft gedaan bied ik nu jullie graag jullie drank aan. Heb je al besteld?
Wij: neen, we hebben nog niet besteld.
Hij: Wat willen jullie?
Wij (overrompeld door de gehele situatie stotteren): een koffie en een warme chocolademelk.
Hij bestelt voor ons, rekent af, zwaait nog eens en is verdwenen, de straat op, terug naar zijn werk.
We hebben nog even gevraagd of hij dan hier in de buurt woont, maar "neen" zegt hij lachend, dat is veel te duur voor mij.
Verbouwereerd, overweldigd, verbluft hebben we onze bekers aangenomen en zijn die gaan opdrinken op een bankje langs 5th Avenue.
Alain kwam, zag en overdonderde ons.
Op een frisse vrijdag, 21 oktober 2016, met wat regenwolken die dreigen en nu en dan hun regenwerk doen, bezoeken we het Guggenheimmuseum. In het museum is de cafetaria overvol en dus stellen we een tasje koffie uit tot na het museumbezoek.
In de directe buurt zijn er langs 5th Avenue geen koffiezaken en daarom gaan we op zoek langs Madison Avenue en Park Avenue. Langs een van deze avenues zien we plots iemand op straat met een beker koffie. We ontdekken een voedingszaak met koffiehoek. We gaan binnen en kijken eerst even hoe alles in zijn werk gaat. Zoals in alle koffiezaken staat er veel volk achter de toog: iemand neemt bestellingen op, iemand verdeelt de bestellingen, enkelen maken de bestellingen klaar, iemand bedient de klant, iemand rekent af. We denken dan altijd: in Europa zouden we het toch anders aanpakken, met minder personeel en overzichtelijker. Dat tussen haakjes.
![]() |
(in de buurt van Madison Avenue net voor onze ontmoeting met Alain) |
Hij: van waar zijn jullie?
Wij: van België.
Oh, zegt hij, en hij schakelt vlot over op mooi Frans, zonder Engels accent, ik heb gestudeerd in Louvain-la-Neuve en ik ben nu arts hier in New York, hier vlakbij. Ik ben eigenlijk even van mijn werk weggelopen om een koffie te komen halen. Het is dank zij België dat ik mijn diploma heb en mijn kennis en kunde. Ik ben Alain en uit dankbaarheid voor wat België voor mij heeft gedaan bied ik nu jullie graag jullie drank aan. Heb je al besteld?
Wij: neen, we hebben nog niet besteld.
Hij: Wat willen jullie?
Wij (overrompeld door de gehele situatie stotteren): een koffie en een warme chocolademelk.
Hij bestelt voor ons, rekent af, zwaait nog eens en is verdwenen, de straat op, terug naar zijn werk.
We hebben nog even gevraagd of hij dan hier in de buurt woont, maar "neen" zegt hij lachend, dat is veel te duur voor mij.
Verbouwereerd, overweldigd, verbluft hebben we onze bekers aangenomen en zijn die gaan opdrinken op een bankje langs 5th Avenue.
Alain kwam, zag en overdonderde ons.
donderdag 22 december 2016
woensdag 21 december 2016
New York - 'niet zomaar een city' - 10
New York is een stad die volgebouwd is, of toch zo goed als. Vele sportterreinen bevinden zich dan ook in openbare parken. Tenzij je het geld hebt om je eigen terrein in te richten, zoals aan beiden zijden van de Manhattanbrug te zien is. Een tennisterrein bovenop het 4e verdieping ofwel een basebalterrein met looppiste (ik vermoed van een nabije school).
![]() |
(7 oktober 2016) |
![]() |
(7 oktober 2016) |
dinsdag 20 december 2016
New York - art deco - 01
De wolkenkrabbers van New York zijn niet alleen functioneel, ze moeten ook indruk maken en de ene firma of miljardair wil de andere overtroeven. Deze hoge gebouwen vind ik meestal niet mooi: recht toe recht aan architectuur, een massa beton en glas.
In de eerste hoogdagen van de hoogbouw in New York was het even anders: de art deco gebouwen waren ook mooi om te zien, zowel in hun geheel als in de onderdelen. Ook al waren de bouwheren toen niet altijd zo'n doetjes, toch spreekt er soms een visie uit. De latere epigonen, Trump op kop, wilden vaak alleen maar pochen en pronken. Zie bijvoorbeeld de spreuk bij de hoofdingang van het Rockefeller Center.
Enkele van de mooie kantjes van New York...
In de eerste hoogdagen van de hoogbouw in New York was het even anders: de art deco gebouwen waren ook mooi om te zien, zowel in hun geheel als in de onderdelen. Ook al waren de bouwheren toen niet altijd zo'n doetjes, toch spreekt er soms een visie uit. De latere epigonen, Trump op kop, wilden vaak alleen maar pochen en pronken. Zie bijvoorbeeld de spreuk bij de hoofdingang van het Rockefeller Center.
Enkele van de mooie kantjes van New York...
![]() |
(twee maal een deel van het Rockefeller Center - 3 oktober 2016) |
Abonneren op:
Posts (Atom)