Naar aanleiding van de werelddag dementie past het dan ook hier een van die gedichten te delen.
VERDWAALD
Ze is verdwaald.
Verdwaald in haar hoofd.
Dat kan niet, zeg je.
Ben je daar al eens geweest?
Het is ontzettend groot in haar hoofd.
Een miljoenenstad van torenflats
en auto's, van bussen en trams,
maar zonder plattegrond.
Die stad is gatenkaas. Hij zit
vol kokers. Wie daarin valt,
tuimelt de tijd in.
Dat is een bodemloos vat.
Ze zwabbert als een zwerfkat
langs huizen die ze niet herkent,
langs straten die niet praten,
langs stoplichten die niet oplichten.
Haar wijk is geweken.
Haar huis is verhuisd.
Haar kamer is heen.
Ze slaapt tussen de katten.
Ze drinkt met de vogels.
Uit fonteinen. Uit de sloot.
(Peter Theunynck, in Poëziekrant jg.40, nr.4, blz. 85)
 |
| (afbeelding gevonden op internet) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten