Uit de mooie bloemlezing "Het laatste anker", samengesteld door Koen Stassijns en Ivo van Strijtem, pluk ik op blz. 281 dit gedicht van de Deense dichter Klaus Rifbjerg(°19361.
DE BOOM
Is een gedicht als een boom
dan is het mooi.
Is hij mooi dan is een boom
als een gedicht.
Rustig met wortels
sterk en toch
gedragen door de wind
altijd beweeglijk
zijn eigen vorm tekenend.
Naast de boom
staat het gedicht in de aarde geplant
groeit vol vertroosting omlaag
en streeft naar de hemel.
Op vaste grond en zwevend
uit stof zijt gij gekomen
tot stof zult gij wederkeren
uit stof zult gij herrijzen.
![]() |
(foto Greenwood Cemetery Brooklyn 11 oktober 2016) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten