Dank zij het wereldwijde web kunnen we nu op elk moment van de dag (of nacht) en op elke dag van de week (of weekend) bestellingen plaatsen overal ter wereld, en dat vanachter de laptop of computer bij ons thuis of waar dan ook. Tot voor enkele decennia waren alle winkels (behalve in bepaalde toeristische centra) dicht en vertraagde het leven op zondag.
De jonge dichteres Lies Gallez (1990) wil benoemen wat ze daarover denkt in een gedicht waarbij het niet zo duidelijk is wie de "je" is die ze aanspreekt. Maar wat ze zegt is zonneklaar...
OPNIEUW DE WERELD
ik wil je naam noemen en een grasveld horen slapen op
zondagochtend. alleen dan eet ik pannenkoeken zonder boter,
alleen dan ben ik genezen. (dat beloof ik je.)
verder bestaat een zondag al te vaak uit vogels in een lucht vol
vliegtuigen. want kapitalisme rust nooit. en in dit systeem houden
we de liefde recht, in dit systeem worden wij groot, terwijl ik steeds
minder wil, slechts de geur van citroenen in jouw gezichtscrème,
slechts een balkon vol bloemen.
ik wil je naam noemen en me in jouw lichaam verstoppen. want
kapitalisme houdt geen steek, we kunnen niet almaar meer willen in
een wereld die vergaat van hitte en oorlog en overstromingen. dat
hebben de kinderen al begrepen.
ik wil je naam noemen en met het geld van Jeff Bezos zou ik de
honger van alle kinderen die het al begrepen hebben wegnemen.
ik
zou alle straatkatten redden, want deze schoot is groot. dit hart
blijft door deze ellende heen door kloppen. (dat beloof ik je.)
ik zou al het overige geld verbranden en je de bloemen tonen, je
tonen waarom bijen zo gelukkig zijn.
ik wil je naam noemen en neoliberalisme in de essentie vatten:
alles moet opbrengen. ook de zieke lijven van oma's en opa's, ook
de kanker van de buurvrouw, ook de liefde die in duizend apps
gegoten wordt, ook mijn borsten.
ik wil je naam noemen in een nieuwe wereld waaruit alle honger
voorgoed verdwenen is en ik genezen ben. dan wil ik de ingang
naar de liefde zijn en zo weinig hebben dat ik voortdurend
moet glimlachen om de vogels op het balkon vol bloemen o^
zondagochtend.
(uit: Het liegend konijn, 2022/1, blz.71)
Ondanks bij momenten het sloganeske en pamfletaire taalgebruik legt de dichter de vinger op de wonde : we kunnen niet almaar meer willen, maar we zouden moeten willen de ingang naar de liefde te zijn. Zoals het klassieke gedicht van Ed Hoornik : "Op school stonden ze op het bord geschreven. Het werkwoord hebben en het werkwoord zijn." Deze verzen werden gepubliceerd in 1952, maar Lies Gallez maakt er als het ware een eigentijdse versie van, anno 2022. Een hertaling 70 jaar later. Een zondagse uitnodiging.
las ik al in het konijn, en al heb ik het een beetje lastig met poëzie waarin lelijke woorden als neoliberalisme en kapitalisme voorkomen (dan denk ik altijd aan straffe essays over een andere economie), de boodschap blijft duidelijk én ontroeren. Merci Frederik.
BeantwoordenVerwijderen