Begin juli bezocht ik de Beierse hoofdstad München. Deze stad werd, zoals zovele Duitse steden, zwaar aangepakt door de gealliëerden tijdens WO II. Hier is Hitler ooit begonnen met zijn droom voor een eigen Derde Wereldrijk onder gezag van het zuivere Arische ras.
Hier zijn nog verschillende sporen te zien van dit donkere verleden.
Zo is er het imposante gebouw ooit door Hitler zelf geopend in 1937, het Haus der Kunst, oorspronkelijk Haus der Deutschen Kunst en ontworpen als museum. In het plafond ontdek je nog friezen met daarin de swastika verwerkt.
Maar in deze nazistische architectuur wordt bewust gekozen voor artiesten die haaks staan op nazistische, fascistische en andere dictatoriale denken. In 2009-2010 kreeg de kritische Chinese allround artiest Ai Weiwei (1957) (en zelf zoon van een kritische Chinese dichter) een grote tentoonstelling. Een ingreep in de achtergalerij die uitkijkt op de Englischer Garten is bewaard gebleven.
Tussen de kolossale zuilen heeft de artiest bamboestokken gespannen, om als het ware de zuilen te stutten én deze bamboe zit langs beide zijden in een Chinese vaas. Twee heel breekbare elementen die als het ware de pijlers van het museum moeten steunen én tegelijk spotten met de pretentie van het gebouw.
Voor deze ingreep liet hij zich niet leiden door getallen, wat in meerdere andere werken en installaties wel gebeurde. Daarover schreef de dichter Henk Pröpper(1958- één jaar jonger dan Ai Weiwei) een mooi en boeiend vers dat verscheen in Het Liegend Konijn (2022/2, blz. 193-194). Er wordt in dit gedicht verwezen naar verschillende installaties van Ai Weiwei (zoals in Kassel Documenta, Londen enz...). Wie niet zo vertrouwd is, kan altijd via google een aantal van deze kunstinstallaties terugvinden.
DICHTER VAN GETALLEN
Voor Ai Weiwei
Een beknopte beschouwing van getallen leert
 |
| (foto : Marc Deconinck 10 juli 2023) |
Zoals je vader maar ook niet
Een narrige dichter zonder natuurlyriek
Naar Kassel vlieg je 1001 Chinezen
1001 verhalen laat je dwalen door de stad
Wokkend in het park east meets west
schrijven ze logistieke poëzie
Je legt 100 miljoen aardewerken zonnebloempitten
in het Tate een berg porselein Made in China
Bestreeld door duizenden nijvere penselen
Elke pit een gelaat, een aangezicht handgemaakt
Gedicht dat alleen in China te maken is
Maker van de One Man Shoe
Te dragen voor wie zich
Naar links en rechts tegelijk
Naar de toekomst en naar het verleden
Bewegen kan, iets als een mens
Op het kruispunt van zijn mogelijkheden
Je bent een dichter van getallen
Je wilt iets maken
Als een vuistslag, een middelvingen
Je wilt iets breken
Duizend jaar oud
Je wilt iets verpulveren
En fotografische vastleggen
Je wilt iets bekladden
Coca-cola op een urn van Han
Je wilt het verleden eren
Diepgaand bestuderen
Door het te vermorzelen
Het heden poëtisch verwarren
Ontketenen met nieuwe mensenogen
Een bezoek aan het Haus der Kunst toont hoe München zijn verleden diepgaand bestudeert en het heden probeert artistiek van de ďonkere kanten van zijn verleden te ont-ketenen om met nieuwe ogen te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten