Artis Groote Museum Amsterdam - 2 -

 Zoals in een vorig bericht al gezegd was het Groote Museum bij Artis (Amsterdam) een mooie ontdekking. Op een ingenieuze manier worden recente wetenschappelijke bevindingen over de mens en zijn plaats binnen de natuur voorgesteld en worden de bezoekers uitgedaagd om hun zintuigen wijd open te zetten. Dat laatste mag je ook letterlijk nemen.

(eigen foto)

De bovengalerijen van het museum belichten heel uitdrukkelijk het zien (en hoe we ons laten mis/verleiden door onze ogen), het horen (en idem door onze oren) en het ruiken. De vele prikkels brengen je van de ene verwondering in de andere. 

Ook wordt getoond hoe antropocentrisch en eurocentrisch we kijken naar de natuur en de andere delen van de wereld. 

Zo was ik verbijsterd bij het zien van een kaart van Afrika met daarop andere landen in eenzelfde verhouding. Een immens continent dat overheerst wordt door landen die zoveel kleiner zijn...

(eigen foto)

Mochten wij als mens onze plaats binnen het heelal écht kennen (dus weten hoe nietig we zijn maar ook hoe machtig om mogelijkheden te creëren en kansen kapot te maken), zouden we dan méér doen voor klimaat en planeet???

(eigen foto)

Artis Groote Museum Amsterdam - 1 -

 In de loop van november waren we te gast bij vrienden in Amsterdam die ons tipten om naar het Groote Museum te gaan bij de Artisdierentuin. Ze spraken er vol enthousiasme over en dus gingen we een kijkje nemen.

(foto: Marc Deconinck)

Het museum bevindt zich in het oudste gebouw van Artis (1850-1855) en werd in de voorbije jaren grondig gerestaureerd. Waar vroeger een collectie opgezette dieren en skeletten ze zien waren werd de invulling van het nieuwe museum grondig herdacht. De mens zou gepresenteerd worden in zijn samenhang met alle andere leven op aarde en met de aarde zelf. Wij, mensen, zijn "maar" een deel van de natuur en hoeven ons niet boven andere levende wezens te plaatsen. Voor alles wil het de bezoeker aanzetten om met een verwonderde, vragende blik naar alles te kijken. De centrale inkomhal toont dan ook niet voor niets één groot vraagteken.

Dat maakt alvast nieuwsgierig.

Via een parcours waar je losweg doorheen kunt word je op interactieve manier ingelicht over hoe we als mensen zoveel parallel hebben met andere levende wezens. De ruggengraat, het hart, de huid, het gezicht, het brein... bieden even zovele invalshoeken om allerlei aspecten te belichten. 

(eigen foto)

Bij het brein wordt stilgestaan bij vragen over artificiële intelligentie en over de mogelijkheden en ethische grenzen bij onze vooruitgang. Bij het gezicht zien we hoe dieren ook sociale wezens zijn en hoe zij communiceren via mimiek. Bij de ruggengraat zien we welke mogelijkheden en moeilijkheden het recht opstaan van de mens veroorzaken in vergelijking met dieren. Zo worden vele aspecten van het leven vanuit een telkens ander gezichtspunt aangebracht. Altijd weer verrassend boeiend.

Leven als een rivier

Voor ons, mensen, is onze natuurlijke omgeving heel vaak een bron van rust, 'de batterijen even opladen' en voor artiesten een bron van onuitputtelijke inspiratie. Zo heeft de Nederlandse dichter Sjoerd Kuyper het over een rivier... in zijn land zijn er ruim voldoende. De rivier die hem tot denken aanzet is duidelijk een rivier in een polderlandschap en geen bergrivier. Heel op het eind verraadt de schrijver meer over zijn schrijfmoment. Zich inleven in een rivier én zo zich inleven in het geheim dat 'leven' is. Een zacht pleidooi ook voor vertrouwen in zachte kracht.

RIVIER

Ik zou graag

een rivier zijn

(eigen foto - oevers van de IJzer zomer 2022)

die door de zomer

stroomt,

zo loom,

ik bewoog wel

maar niemand

die het zag.

Alleen een steen

zou zeggen:

Wat wriemel je toch!

En ik zei:

Praat niet zo veel.

Dan zou de steen

graag zijn

ik die dit schrijf

in een trein

op een brug. 

(uit: Kuyper, Sjoerd, Het heelal van jouw hart, uitg. Hoogland&Van Klaveren, 2020, blz. 74)

Een hapje? Graag... - 9 - Jan Arends

 Eten en drinken zijn belangrijke menselijke activiteiten en het is dan ook normaal dat in de poëzie dit ook aan bod komt. De bloemlezing Het geluk van erwtensoep. De lekkerste gedichten samengesteld door de hotelschool Spermalie biedt een mooie staalkaart van Nederlandstalige gedichten rond voeding. Hier eentje met wel een bijzondere soort humor geschreven door Jan Arends.

ALS

(©Lekker Tafelen)

Als

de slager

zijn vinger

verliest

in de gehaktmolen

dan brengt

die vinger

zijn geld op.

Ja ja

slagers

dat zijn kooplui.

(uit: Het geluk van erwtensoep, blz. 78)

Amsteldrukte

 Wanneer de stoomboot van Sinterklaas de Amstel opvoer in Amsterdam, was het een drukte van je welste, niet alleen op de kades, maar ook in het water. Een wemeling van boten en bootjes die in de magere novembermorgen krioelden, terwijl een zwak zonnetje probeerde de wolken te verdrijven. Dat spektakel van natuur en menselijke bedrijvigheid leverde enkele mooie foto's op.

(eigen foto's)

De Sint komt, daar is hij toch!

 Op 19 november stoomde de 'Spanje' de Amstel af met aan boord de enige echte Sinterklaas. 

Hij en zijn gevolg trokken massa's mensen aan, eerst langs de Amstel en dan in de namiddag in de Amsterdamse binnenstad.

Als toevallig passant vond ik het best een leuke ervaring...

(eigen foto's)

De Sint komt, waar is hij toch?

 Op 19 november laatst kwam Sinterklaas aan in Amsterdam met de stoomboot 'Spanje' en in zijn kielzog nog twee boten vol met 'pieten'.

Hoezeer de commerce alles probeert te vermalen in haar centenvijzel, toch blijft er bij de kleinsten in de Lage Landen een sfeer van magie en bang-blije verwachting hangen in deze eerste dagen van december.

Omdat we toen op 100 m. van de Amstel logeerden, konden we de aankomst van de Nederlandse Sint van nabij volgen alsook hoe deze intocht duizenden mensen en kinderen op de been bracht.

Hier enkele eigen foto's van kinderen en hun intense beleving van dit wachten en zien...