dinsdag 27 september 2016
maandag 26 september 2016
Turnhout: begijnen dansen niet
Het bekende volkse liedje over de begijnen zingt het uit: "begijnen en kwezeltjes dansen niet". Misschien was dat in het begijnhof in Turnhout ook zo. Maar in religieuze kringen wordt er in Turnhout wel gedanst, zie hier een foto genomen in de St.Pieterskerk aldaar.
zondag 25 september 2016
Open monumentendag Roubaix
In Frankrijk is de "Journée du Patrimoine" de tegenhanger van onze Open Monumentendag, en gelukkig is dit altijd de derde zondag van september, terwijl in België en Nederland deze dag plaats vindt op de tweede zondag. Zo kunnen we even over de grens gaan kijken, zoals bvb. het voorbije weekend in Roubaix naar het altijd mooie museum La Piscine.
Hierbij twee foto's genomen op zondagnamiddag 18 september laatst.
Hierbij twee foto's genomen op zondagnamiddag 18 september laatst.
zaterdag 24 september 2016
24 september werelddag dementie
Omdat vandaag de Vlaamse Alzheimerliga haar werelddag dementie houdt in Genk, wil ik nog een van die mooie invoelende gedichten van Peter Theunynck aanbrengen, zoals ik die heb gelezen in de Poëziekrant van juli-augustus 2016 (jg.40, nr.4, blz. 87).
DANS
Als alles af staat in haar hoofd,
als morgen in jurken
van gisteren rondloopt,
blijft er nog de dans.
Als alles grijs wordt in haar hoofd
en alle vogels in de lucht verdrinken,
als alles wat ze wist, gewist is,
blijft er nog de dans.
De dans verstijft niet aan het eind,
de dans verrimpelt nooit.
De dans is adem in het donker.
De dans is glitter en is glans.
De dans is een stokroos op wandel.
De dans is een tulp in de wind.
De dans is een jurk aan een wasdraad.
De dans is een boshyacint.
De dans is een beer
die ontwaakt uit zijn winter
en wankelt zijn weg naar de zon.
De dans is de eeuwige cadans.
Het wuiven van graan is de dans.
De wind die het paardenhaar kamt,
een wolk die de golven berijdt
is de dans. De aarde die draait en draait.
De dans is later en van lang geleden.
De dans is nergens en van overal.
De dans is grijs, de dans is glans.
De dans is dans, is dans, is dans.
DANS
Als alles af staat in haar hoofd,
als morgen in jurken
van gisteren rondloopt,
blijft er nog de dans.
Als alles grijs wordt in haar hoofd
en alle vogels in de lucht verdrinken,
als alles wat ze wist, gewist is,
blijft er nog de dans.
De dans verstijft niet aan het eind,
de dans verrimpelt nooit.
De dans is adem in het donker.
De dans is glitter en is glans.
De dans is een stokroos op wandel.
De dans is een tulp in de wind.
De dans is een jurk aan een wasdraad.
De dans is een boshyacint.
De dans is een beer
die ontwaakt uit zijn winter
en wankelt zijn weg naar de zon.
De dans is de eeuwige cadans.
Het wuiven van graan is de dans.
De wind die het paardenhaar kamt,
een wolk die de golven berijdt
is de dans. De aarde die draait en draait.
De dans is later en van lang geleden.
De dans is nergens en van overal.
De dans is grijs, de dans is glans.
De dans is dans, is dans, is dans.
vrijdag 23 september 2016
donderdag 22 september 2016
woensdag 21 september 2016
21 september : werelddag dementie
In de Poëziekrant van juli-augustus dit jaar verschenen een aantal ontroerend mooie gedichten over dementerende mensen geschreven door Peter Theunynck.
Naar aanleiding van de werelddag dementie past het dan ook hier een van die gedichten te delen.
VERDWAALD
Ze is verdwaald.
Verdwaald in haar hoofd.
Dat kan niet, zeg je.
Ben je daar al eens geweest?
Het is ontzettend groot in haar hoofd.
Een miljoenenstad van torenflats
en auto's, van bussen en trams,
maar zonder plattegrond.
Die stad is gatenkaas. Hij zit
vol kokers. Wie daarin valt,
tuimelt de tijd in.
Dat is een bodemloos vat.
Ze zwabbert als een zwerfkat
langs huizen die ze niet herkent,
langs straten die niet praten,
langs stoplichten die niet oplichten.
Haar wijk is geweken.
Haar huis is verhuisd.
Haar kamer is heen.
Ze slaapt tussen de katten.
Ze drinkt met de vogels.
Uit fonteinen. Uit de sloot.
(Peter Theunynck, in Poëziekrant jg.40, nr.4, blz. 85)
Naar aanleiding van de werelddag dementie past het dan ook hier een van die gedichten te delen.
VERDWAALD
Ze is verdwaald.
Verdwaald in haar hoofd.
Dat kan niet, zeg je.
Ben je daar al eens geweest?
Het is ontzettend groot in haar hoofd.
Een miljoenenstad van torenflats
en auto's, van bussen en trams,
maar zonder plattegrond.
Die stad is gatenkaas. Hij zit
vol kokers. Wie daarin valt,
tuimelt de tijd in.
Dat is een bodemloos vat.
Ze zwabbert als een zwerfkat
langs huizen die ze niet herkent,
langs straten die niet praten,
langs stoplichten die niet oplichten.
Haar wijk is geweken.
Haar huis is verhuisd.
Haar kamer is heen.
Ze slaapt tussen de katten.
Ze drinkt met de vogels.
Uit fonteinen. Uit de sloot.
(Peter Theunynck, in Poëziekrant jg.40, nr.4, blz. 85)
 |
| (afbeelding gevonden op internet) |
Abonneren op:
Posts (Atom)