Altijd weer de zee...

Een van de meest boeiende fenomenen is en blijft de zee. Jong en oud, klein en groot... iedereen blijft aangetrokken tot deze immense altijd andere, altijd eendere mysterievolle massa van leven en dood. 

 Zoals hier het strand van Egmond (Nederland) begin juli 2017...

(eigen foto 5/7/2017)

... en een gedicht van een 'grande dame' van de Nederlandstalige poëzie.

Wat heb je nog meer nodig om een vakantiegevoel op te wekken???

EB

Ik trek mij terug en wacht. 

Dit is de tijd die niet verloren gaat:

iedre minuut zet zich in toekomst om.

Ik ben een oceaan van wachten,

waterdun omhuld door 't ogenblik.

Zingende eb van het gemoed,

dat de minuten trekt en dat de vloed

diep in zijn duisternis bereidt.

Er is geen tijd. Of er is niets dan tijd?

(Maria Vasalis, Vergezichten en gezichten, uitg Van Oorschot, 1984, blz. 42)