Nog tot 18 april (verlengd!) kan je in het museum Boverie in Luik een verpletterende tentoonstelling zien van de Waalse schilder Charles Szymkowicz (°1948). Ik gebruik bewust 'verpletterend' want in de zalen van het museum Boverie hangen de doeken gelaagd boven elkaar, muren vol, met veelal expressionistische, kleurrijke portretten en zelfportretten. Als kijker word je geen rust gegund en vanaf de hoge muren word je omringd door mensen die je oproepen via hun portret tot vragen over wie je bent als mens en hoe je wilt mens zijn in onze tijd.
 |
| (zicht op deel van de expo) |
De keuze van wie hij portretteert verraadt zijn humanistische gedrevenheid en toont zijn artistieke en 'filosofische' voorbeelden. Meerdere malen zijn Rimbaud en Verlaine afgebeeld alsook zijn favoriete dichter-muzikant Léo Ferré, Vincent van Gogh en James Ensor, Kathe Kollwitz en Théodore Géricault. De Pools-Joodse achtergrond van de schilder zorgen voor indringende werken van zijn familieleden (vader, moeder, dochter) en werken die verwijzen naar de Holocaust (vb. Anne Frank). Zijn jeugd in de mijnstreek rond Charleroi brengt hij dan weer tot leven via enkele indringende zwart-wit portretten van mijnwerkers. De titel van de expo "Le monde et l'intime" wijzen naar die twee aspecten in zijn werk: betrokkenheid op de grote wereld(gebeurtenissen) en verbondenheid met zijn eigen familie(wortels).
 |
| (eigen foto - Géricault chez Vincent 1990) |
Een boeiende ontmoeting die in de Vlaamse pers niet aan bod komt. In de overvloed aan werken kan je niet verwachten dat alles even goed is en even indringend. Een keuze voor een beperktere reeks werken had artistiek zeker de tentoonstelling krachtiger gemaakt, maar anderzijds is die verpletterende overweldigende veelheid ook een ervaring die confronterend is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten