Uitgelicht Herman Leenders -3-

 De Standaard recensent Paul Demets vond dat de dichter Herman Leenders en zijn bundel "Overstekend wild" (De Arbeiderspers, 2020) meer aandacht verdient. Bij deze wordt hij op zijn wenken bediend. 

Zoals in een eerder bericht gezegd bestaat deze bundel uit drie afdelingen. De eerste afdeling is niet gefocust op één bepaald thema en heeft als titel de zelfde titel als de gehele bundel: overstekend wild. In deze afdeling worden mens en natuur op soms onverwachte manier samen gebracht. 

Hierbij een wat ondeugend gedicht met dubbele bodems. De titel "Vijgenblad" (blz. 42)  doet iets vermoeden, maar het draait toch nog anders uit.

VIJGENBLAD

(eigen foto 30 november 2022)

moet ik medelijden hebben    

lachen of mij schamen

er hangen alleen maar

verschrompelde vijgen

balzakjes aan de blote takken

knijpzacht vol kleverig zaad

bezocht door reuzenwespen

met kloppend achterlijf

Joan Mitchell in Parijs -5-

 In dit laatste bericht over de tentoonstelling van "Monet-Mitchell", nog tot 27 februari 2023, wil ik enkele werken tonen van Mitchell uit haar grote reeks "La Grande Vallée". Vanuit haar toren in Vétheuil heeft ze jarenlang het landschap in zich opgenomen : de kronkelende Seine, de velden en gewassen, de altijd andere luchten. Deze ingrediënten vormen de basis van een aantal voornamelijk monumentale werken, meestal veelluiken. Deze reeks sluit ook de expositie af, maar het is een uitsmijter van formaat. Als toeschouwer ben je al murw geslagen door de vele zalen met de vele grote doeken van Monet en van Mitchell wanneer je de laatste zalen bereikt.

Ik had alvast moeite om goed te blijven kijken. Op een bepaald moment bereik je als bezoeker je verzadigingspunt. 

Hier enkele werken uit de reeks "La Grande Vallée". Een waardige laatste halte van een groot(s) parcours dat de Fondation Louis Vuitton aanbiedt tot eind februari.

Ook dit zijn 'emotionele landschappen' . Haar zuster stierf in 1983 en dat bracht haar bij haar jeugdherinneringen en de emoties die ze opriepen. Deze herinneringen aan een verloren paradijs vloeiden samen met het landschap dat ze dagelijks kon zien vanuit haar woning. 

(Mitchell : La Grande Vallée XIV (For a Little While) 1983
-eigen foto- )

(Mitchell: La Grande Vallée V  1983-84 - foto: Marc Deconinck )

Uitgelicht Herman Leenders -2-

 Zoals in een vorig bericht breng ik nog even de Brugse dichter Herman Leenders onder de aandacht met zijn bundel "Overstekend wild".  Recensent Paul Demets vond in de krant De Standaard dat deze publicatie onderbelicht is gebleven. Bij deze dus even de spot erop met nu een vers over Brugge. In het onderstaande vers heeft hij het over de toeristen die hun lijstje afwerken en over de 'echte' Bruggelingen. Voor wie van de stad is, maar hier gaat het niet over Antwerpen dus...

GEDICHT VOOR WIE VAN DE STAD IS     

(eigen foto juli 2015)

wie niet van de stad is

neemt foto's alsof de stad morgen

onder de waterspiegel zakt

heeft aan straten en pleinen geen herinnering

tattoos van hartstocht graffiti van pijn

weet niet of de visboer bidt of vloekt

heeft kennissen noch familie

om praatjes krom te slaan

roddels recht te praten

houdt haar onbekommerd vast

zoent onbeschaamd fuck you

midden op onze straat

wie niet van de stad is

rijdt in koetsen vaart de Reien rond

vindt een hotel een sterrenrestaurant

liefde is voor wie niet van de stad is

(uit : Leenders, Herman, Overstekend wild, Uitg. De Arbeiderspers, Amsterdam, 2020, blz. 68)

Picasso in Brussel

 In het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Brussel kan je een bepaald facet van het oeuvre van Pablo Picasso ontdekken, nl. hoe hij in veel van zijn werk naar het abstracte neigt vanuit zijn zoektocht via het zogenaamde analytische kubisme. Veel tekeningen en schilderijen tonen in deze tijdelijke tentoonstelling (nog tot 12 februari 2023) hoe de artiest de grenzen van het figuratieve aftast en altijd weer andere invalshoeken zoekt en probeert. Ook een aantal sculpturen vervolledigen dit overzicht. 

Picasso was een womanizer eerste klasse. Het vrouwelijke naakt is dan ook een 'rode' draad doorheen heel zijn artistieke loopbaan. Hier zie je naast elkaar een tekening met goauche uit 1908 naast een schilderij van een vrouw in een zetel uit 1927.

(links uit 1908 - rechts uit 1927)

Maar ook andere thema's komen in zijn werk aan bod, zoals landschappen, portretten en stillevens. Hieronder een stilleven "Le vieux Marc"(1934).

(foto : Marc Deconinck)

De tentoonstelling biedt een boeiend traject aan, met een verscheidenheid aan werken, zonder dat je als toeschouwer verdrinkt in de hoeveelheid en uitleg. Zeer de moeite waard.

Uitgelicht Herman Leenders -1-

 Tijdens deze eindejaarsperiode verschenen ze weer in kranten en weekbladen : de lijstjes. Zo ook De Standaard waar gevraagd werd naar hét boek van het voorbije jaar, de zin die meest blijven hangen is en de schrijver die onderschat is. De dichter en poëzierecensent Paul Demets had het in deze laatste categorie over de dichter Herman Leenders en zijn bundel "Overstekend wild" (uitg. De Arbeiderspers, Amsterdam, 2020). Over deze uitgave zegt Demets dat Leenders schrijft "in klassiek ogende, gelaagde gedichten, die best meer aandacht hadden verdiend".

Bij deze dus breng ik je graag deze bundel onder de aandacht, want ik heb zelf ook heel erg genoten van deze gedichten geschreven met een grote warmhartigheid.

De bundel bevat drie afdelingen, waarbij de tweede afdeling verzen samenbrengt rond de herdenking van Wereldoorlog I en de derde afdeling verzen over Brugge.

De afdeling over Wereldoorlog I kreeg als titel mee: zo onbetamelijk stil. Hierbij het eerste gedicht( blz. 47), tevens titelgedicht van deze afdeling.

(Bedford House Cemetery - eigen foto 2020)

ZO ONBETAMELIJK STIL

dat de bomen kreunen         

zij proberen de lente

voor de honderdste keer

nesten te verdragen

gebroken eierschalen

opengesperde snavels

dat je de wortels hoort

die een weg zoeken

tussen ijzer roest

steenpuin botten

dat de namen knagen

Onder welke vlag ? Villa Empain -2-

 Nog tot 22 januari kan je de mooie tentoonstelling "Flags" bezoeken in de Brusselse Villa Empain. 

In een vorig bericht heb ik al getoond dat de symboolkracht van vlaggen niet zonder donkere of zo je wilt bloedrode kantjes is. Maar vlaggen zijn op zich ook heel vaak 'decoratief' en visueel verleidend. 

Enkele schilderijen uit de eerste helft van vorige eeuw tonen scenes uit Frankrijk (Raoul Dufy), Amerika (Frederick Childe Hassam) en België (Gustave De Smet) waar vlaggen centraal in beeld komen.

(eigen foto)

De Franse kunstenaar Franck Scurti is aanwezig met een boeket kunstbloemen, waarvan de blaadjes zijn beschilderd met de kleuren van verschillende nationale vlaggen. Het is zo dubbel: je ziet onmiddellijk hoe kunstmatig alles is en tegelijk denk je een droom te zien van één wereld waarin alle naties naast elkaar kunnen bloeien en leven. Ook de titel hierbij is dubbelhartig: "I Love You = UNO).

(eigen foto : Franck Scurti)

Zo ontdek je altijd weer hoe dubbelzinnig vlaggen zijn : kans tot schoonheid én tot wreedheid.

Nieuwjaar 2023

Een       

      twee

een

      twee

              krachten van opgaan                 

              krachten van

                                   neergaan

de nutteloze kamp

                     ons leven verbrandt

immer

immer

immer

           schoppen is troef

                                      nu

           harten mijnheren

                                      enzovoort

                                                      enz

                                                            z.

Met deze derde groteske *  van Paul van Ostaijen 

wil ik 2023 inzetten en hopen en wensen 

dat niet het schoppen troef is of blijft,

maar dat harten jouw troefkaart wordt in dit nieuwe jaar...

*(uit : Paul van Ostaijen, verzamelde gedichten bezette stad/nagelaten gedichten, uitgeverij Bert Bakker, Amsterdam, 1979, blz. 173)