Pinakothek der Moderne München - de architectuur

 In het zogenaamde Kunstareal van München bevinden zich op pakweg één vierkante kilometer 9 grote musea. Naast de Alte Pinakothek is er de Neue met kunst van 1800 tot 1960 (maar helaas nu gesloten wegens verbouwingen/herstellingen) en een derde 'Pinakothek', nl. de Pinakothek der Moderne. Dit gigantische gebouw met drie verdiepingen + en drie verdiepingen -(dus boven- en ondergronds) bevat vier deelmusea : design;  schilderkunst, beeldhouwkunst en fotografie van 20ste en 21ste eeuw; architectuur (bij ons bezoek gesloten wegens opbouw nieuwe expositie) en expositieruimte voor grafiek.

Het gebouw zelf is ruim en licht en de verschillende musea zijn gelegen rond een centrale grote hall van waaruit de bezoeker zijn ontdekkingstocht kan aanvatten.

(eigen foto's)

 

Alte Pinakothek München - de trappenhal

 De Pinakothek in München had veel te lijden van de geallieerde bombardementen tijdens Wereldoorlog II. Bij de heropbouw in de periode 1952-1957 vervangt de architect Hans Döllgast de zuidelijke loggia's door een monumentale trappengeheel. Ruim 65 jaar later blijft deze ingreep bezoekers imponeren, ook al was en is er ook kritiek wegens het 'totalitaire' sfeertje die deze architectuur oproept bij sommigen.

Fotogeniek vond ik dit geheel zeker en vast.

 

Alte Pinakothek München - Rembrandt en meer...

 De verzameling van de Alte Pinakothek in München is adembenemend en de Lage Landen zijn daarin ruim vertegenwoordigd. Zo zijn er tientallen werken van Rembrandt, van klein tot groot, naast de vele Hollandse genreschilders. 

(eigen foto ; onderaan een reeks scenes uit het leven van Christus
door Rembrandt uit de jaren 1630
en bovenaan een jachtstilleven van Jan Weenix 1712)

En in de kleine loggia's zijdelings van de grote zalen is er ruim plaats gemaakt voor kleine werken, zoals een vroeg zelfportret van Rembrandt(1629).

(foto Marc Deconinck)

Alte Pinakothek München - P.P. Rubens

 De barokschilder P.P. Rubens en zijn leerling Antoon Van Dyck  zijn beide in München ruim aanwezig met vele werken in verschillende genres en op verschillende formaten. Naast tientallen schilderijen van Rubens zijn er ook meerdere olieverfschetsen en voorstudies te zien, waar de zwier van de meesterhand zich meestal uitdrukkelijker toont dan bij de 'afgewerkte' doeken.

Ik was bijzonder getroffen door een werk dat ik nog nooit eerder had gezien en dat ik in zijn realisme heel confronterend vond, nl. De stervende Seneca, geschilderd ca. 1612. 

(foto Marc Deconinck)

En dan een Rubens in het kwadraat, het zogenaamde 'grote' Laatste Oordeel. Groot mag het zeker genoemd worden met 608 cm. hoogte en 463 cm. breedte.

(eigen foto)

Alte Pinakothek München - Ferdinand Bol

 De Alte Pinakothek in München is een schatkamer voor wie van schilderkunst houdt. De zalen hangen barstensvol met doeken van goede tot meesterlijke kwaliteit. Voor de bezoeker die aandachtig wil toekijken is er echter één minpuntje. Het glas voor de werken weerspiegelt jezelf en je omgeving zodat je niet altijd de fijne toetsen in de werken kan bewonderen.

Maar anderzijds biedt dit ook soms mooie reflecties op.

Hier zie je een werk van de Nederlandse schilder Ferdinand Bol (De hoofden van het Amsterdamse wijnhandelaarsgilde - 1659) en heel wat van de zaal waarin dit doek hangt.

(eigen foto 9 juli 2023)

Schoenen

 In München kan je shoppen tot je erbij neervalt. Er is een aanbod naar ieders portemonnee en smaak. De kunst van het uitstallen van koopwaar is een aparte branche waar je heel het gamma hebt van minimal art tot barok en rococo. 

Zo bleef ik, om welke reden weet ik niet zo goed (de opstelling? de kleuren?), haperen bij deze vitrine met schoenen.

En wie het schoentje past, trekke het aan. De dichter Femke Vindevogel (1978) weet ook wel iets van schoenen en werd daarin goed opgevoed door haar moeder...

(eigen foto 13 juli 2023)

TWEELING

nieuwe schoenen moet je

zo vertelde mijn moeder

om het knellen te beletten

enkel 's avonds aantrekken

als je gezwollen bent van

moegelopen verwachting

zo lang mogelijk oprekken

geschrankt in de verpakking

nemen ze nog zo weinig plaats

als je gezwollen bent van

(uit : Het Liegend Konijn 2022/2, blz. 251)

Drievuldigheidskerk München

 Een kleinere kerk niet zo ver van de Paradeplatz in München is de Drievuldigheidskerk, gebouwd in de jaren 1711-1718 de typische Beierse barokstijl. 

Het is gebouwd door de drie standen die de stad bestuurden (kerk, adel en ambachtslui) als dank omdat de stad gespaard was tijdens de Spaanse successieoorlog (1701-1713). Tijdens Wereldoorlog II bleef deze kerk als enige van de binnenstad gevrijwaard van schade door de zware bombardementen. 

(eigen foto 13 juli 2023)

Op een zonnige julinamiddag keek ik even binnen, maar aangezien het nu een kloosterkerk is van contemplatieve zusters, was de kerk enkel vanachter een mooi oud traliewerk te bekijken. 

Het lichtspel leverde enkele mooie foto's op en in die sfeer past ook wel dit vers van Willem Thies (1973) die ook invallend licht probeert op te vangen in zijn taal.

Het licht viel informeel op je hals

als op een heiligenbeeld in een vergeten kerk.

De zon klopte het stenen kleed van de pleinen uit.

(uit: Het Liegend Konijn, 2022/2, blz. 232)