Woord en beeld: Marc Chagall

De Duits-joodse Rose Ausländer leerde ik jaren geleden kennen via een tweetalige bloemlezing (Duits-Nederlands) uit 1985. Haar leven omspande ongeveer heel de 20ste eeuw: 1901 tot 1988.
In haar poëzie probeert ze haar jood-zijn een plaats te geven. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze zich aangesproken voelt door de schilderkunst van Marc Chagall.

In een van de laatste gedichten in de genoemde bloemlezing "Moederland Woord"  (blz. 225) roept Chagall op.

CHAGALLIAANS       

(Marc Chagall: De drie kaarsen)

Thora en talis
de vader bidt
voor de
maanzieke zoon

In het nabije dorp
op het dak van de nacht
omarmt hij
de viool

Schrijlings de huizen
veilig slaapwandelend
zweeft hij
boven de stad

Bloemen 
tederste geluk

Balkons van wolken
voor verliefden
uitgestraald door verzwegen
innerlijk licht

De bruid
bemint
de eeuwige bruidegom


Voor wie een beetje vertrouwd is met de 'wereld' van Chagall herkent de meeste thema's van zijn beeldend werk: het dorp, de vioolspeler, zwevende figuren, bruid en bruidegom, bloemen, joodse symbolen zoals de thorarol of kaarsen, de nacht...