Een zeer bekend gedicht, maar in zijn eenvoud altijd weer mooi ontwapenend en ontroerend: Herman de Coninck over poëzie. Het werd eerst gepubliceerd in zijn bundel uit 1980 "Met een klank van hobo"; ik heb het leren kennen in zijn verzamelbundel uit 1984 "Onbegonnen werk. gedichten 1964-1984" (uitg. Manteau; blz. 181)
 |
| (Herman de Coninck 1944 - 1997) |
Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt:
mijn miniatuurmensje, mijn zelfgemaakt
verdrietje, en het helpt niet;
zoals je een hand op haar hete voorhoofdje
legt, zo dun als sneeuw gaat liggen;
en het helpt niet:
zo helpt poëzie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten