In zijn bundel "Het zingen van de wereld" (uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2017) staat de dichter Marc Tritsmans vol verwondering stil bij o.a. de vier basiselementen van de fysica: water, lucht, aarde en vuur. Deze verwondering mondt uit in dit mooie gedicht over onze ademhaling als mens, een zo vanzelfsprekend gegeven waar we gewoonlijk aan voorbij leven...
LUCHT
 |
| (eigen foto 30 maart 2018- uit collectie Dr. Ghuislainmusuem Gent) |
gelukkig beseffen we niet voortdurend hoe wankel
en hulpeloos wij een leven lang balanceren
op de rand van de verstikkingsdood
want om de vijf seconden slaan hersenen onopvallend
alarm, trekken middenrifspieren zich samen
ontvouwt zich de warme blaasbalg van onze longen
beluister dus af en toe verwonderd dit zachte ruisen
en voel het precieze ogenblik waarop zich in het diepst
van jezelf het wonder voltrekt, meer dan tien keer
per minuut wordt wat eerst nog buiten was helemaal
binnen, grijpen longblaasjes snel en precies wat nodig is
nemen afscheid van wat ons lichaam overbodig acht
dag en nacht worden wij omarmd en omhuld door deze
onzichtbare, immer bescheiden metgezel die ons zelfs
bijstaat als wij bang en zinloos happen voor het laatst
(uit: Het zingen van de wereld, blz.17)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten