 |
| (©Wikipedia) (zandloper 1ste kwart 16e eeuw) |
confronteert ons in haar poëtische boekje "Wit"
(uitgegeven bij Nijgh & Van Ditmar, vertaald door Marijke Versluys)
met de broosheid van het leven.
De leidraad doorheen haar korte stukjes tekst is de kleur wit.
Zo komt ze ook uit bij zand (blz. 95)
dat vaak een witachtige kleur heeft. Misschien om hieraan te denken als we straks ons languit op een of ander strand neerleggen.
ZAND
En vaak vergat ze
dat haar lichaam (ieders lichaam) een huis van zand is.
Dat het is vergruisd en steeds verder vergruist.
En stug tussen vingers door glijdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten