Niet alleen foto's of monumenten helpen ons herinneren aan wat wij mensen elkaar kunnen aandoen aan lief én aan leed. Musea over geschiedenis en oorlogen maken dan ook dankbaar gebruik van velerlei voorwerpen 'met een verhaal' om droge geschiedenisfeiten meer body te geven. Daar dacht ik aan bij het lezen van een kort gedicht van de schrijver Hosheng Ossi (1976), van Koerdisch-Syrische afkomst. De kracht van een woord bij een schijnbaar alledaags voorwerp om ons te verbinden over tijd en plaats heen. Dat is (een hele) kunst! In dit vers gaat het over een piano...
Al tweehonderd jaar zijn verstreken
Sinds de piano doof werd.
Iedereen hoort zijn stem
Maar hij hoort zichzelf niet!
Er wordt gezegd dat hij het slachtoffer is van burgeroorlogen in Frankrijk.
Toen een bom midden op een huis viel
En de piano als enige van het meubilair overbleef
Hij houdt het verhaal van het bloedbad in leven.
(uit: Poëziekrant jg.45, nr.4, juli 2021, blz. 62)
Straks zullen in Oekraïne wellicht ook zo'n voorwerpen met een verhaal hun plaats zoeken...
 |
| (©Sergei Supinsky-AFP-The Times Kyiv 22 maart 2022) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten