De herfst, de dagen die korter worden, de traditie van 2 november...
allemaal elementen die ons confronteren met het verlies van geliefden én met onze eigen vergankelijkheid.
Naar aanleiding van het bezoek aan een graf
schrijft de Nederlandse dichter Sjoerd Kuyper een vers
dat op zo'n dag als vandaag een plaats mag krijgen.
GRAF TE B.
Ik wilde nooit iets worden,
ik wilde liever zijn,
het liefst wie ik al was.
Nu wil ik niets geweest zijn.
Het is goed zoals het is:
geen grijsaard meer, geen man,
geen kind. Kus me
wind, ik ben het gras.
(uit de bundel :Het heelal van jouw hart, uitg. Hoogland&Van Klaveren, 2020, blz. 92)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten