Lente ...

 In de lente komt er weer leven in de natuur en de mens begint ook terug te leven op akkers en velden en in tuinen.

Alles ontkiemt en de lente is ook in de poëzie een topos, een vindplaats voor nieuwe verzen. Hier een lentevers van Philippe Cailliau uit zijn bundel Omtrek van water (uitg. Kleinood & Grootzeer, 2020, blz. 40).

ONTKIEMEND GROEN

We zullen werken in de grond, geknield

in elke vore klauwen en de aarde keren.

Om voedsel te bewaren hebben wij

beschermde gronden aangelegd. En

in silo's, uur na uur, laten wij zaad

en graan hun diepe geuren delen.

Weer kruipen kleuren en geluiden

bij elkaar om feest te vieren: dat

van het eeuwenoude memoreren

van de vruchtbaarheid die op de akkes,

ieder jaar, de sterkste wortels vlecht.

Ontkiemend groen ligt in de handen

van het voortbestaan van vuur en wind,

van nacht en zon.

(Picpus Parijs april 2011 - eigen foto)

Zwarte kunstenaars tonen zichzelf - 5 -

 In een laatste bericht over de tentoonstelling "When We See Us" (nog tot 10 augustus in BOZAR Brussel) wil ik even stilstaan bij enkele schilderijen die het schildersambacht tot thema hebben. Dat zien we bij de schilder Richard Mudariki (1985 - Zimbabwe) die zijn opleiding genoot o.a. in Harare. Hij herneemt vaak iconische schilderijen uit de westerse klassieke traditie om ze te herinterpreteren vanuit zijn Afrikaanse achtergrond. Zo zien we hemzelf afgebeeld tussen zijn voorbeelden en inspiratiebronnen zoals vele Westerse kunstenaars ook zichzelf vaak hebben afgebeeld in hun atelier tussen werken van hun voorbeelden. Een werk uit 2016.

(Richard Mudariki : History of Art in Zimbabwe - foto: Marc Deconinck)

Bij Roméo Mivekannin (1986) uit Ivoorkust, maar momenteel werkzaam in Frankrijk en Benin, zien we hoe hij in klassieke Europese schilderijen uit vooral de 19e eeuw de blanke hoofdfiguren herschept tot Afrikaanse mensen. In Bozar zagen we hoe hij een werk van Felix Vallotton een zwarte toets geeft.

(Roméo Mivekannin : Le modèle noir, d'après Félix Vallotton - foto: Marc Deconinck)