In een laatste bericht wil ik nog even verder lezen over lezen vanuit een essay van de Amerikaanse schrijver William Gass. Ooit was hij snelleeskampioen, maar anno 1984 grote advocaat voor traag lezen...
Hier hoe hij zijn essay beëindigt op een bevlogen en poëtische wijze.
 |
| (Piet Mondriaan Sinaasappelen met schaal ©Wikipedia) |
Dans de sinaasappel
"Het is net als fietsen, lezen. Voel je de wind, het onbelemmerde strijken van de geest over de onbedekte huid?
Dit lezen zal dus zijn als leven: het leven waar elk van u zo direct weer druk mee bezig zal zijn: niet altijd heel snel, hoop ik, of onder de constante druk der consequentie, de naargeestigheid der onoplettendheid of de hinderlijke herrie der afleiding van buiten. Niettemin zal het slechts in schijn leven zijn -dit leven- zoals onuitgesproken lezen schijn is, tenzij je af en toe de wereld van buiten gestalte geeft, en van binnen laat leven; want alleen zo kan hij zich aan ons overleveren. Zoals Rainer Maria Rilke eens bevolen heeft: 'Dans de smaak die je hebt geproefd. Dans de sinaasappel'. Die opdracht zou ik willen vermenigvuldigen, voorbij al wat mogelijk is, zelfs. Spreek de straat eens voor jezelf, hoor de claxons in het woud, lees de bries hardop en maak die innerlijke wind tot de jouwe, want, ook al geeft de natuur, de mens of God ons de tekst, wij beschikken zelf over het vermogen om te lezen, om echt goed te lezen, en onze eigen geest vrij te laten bewegen in harmonie met de bewegende wereld."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten