Ook in de poëzie bots ik op dit thema, zoals in het onderstaande gedicht van Marc Tritsmans, dat gepubliceerd werd in Het Liegend Konijn (oktober 2015, blz. 179).
DE STILTE VAN DE WERELD NA ONS
laat deze aarde na onze verdwijning
langzaam weer op adem komen
haar vele diepe wonden likken
slechts zal worden gemist
dat wij de enigen waren die haar
en alle zichtbare, denkbare dingen
bedachten met een naam zodat
na ons alles naamloos en zonder
te worden erkend verder zal moeten
bestaan en hoewel al onze wanklanken
al ons zinloos en doelloos kabaal
in het niets zullen zijn opgelost
zanglijsten, nachtegaal en kleine karekiet
opnieuw hun hoge lied zullen aanheffen
zal ook voor eeuwig blijven ontbreken
wat tovenaars als Bach en Beethoven
ooit zo wonderbaarlijk aan het zingen
van deze wereld hadden toegevoegd
 |
| (eigen foto : sokkel standbeeld Beethoven Wenen juni 2013 omgeving stadspark) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten