Film en poëzie: driewerf hoera. (1)

In de voorbije maand heb ik mogen genieten van drie films die telkens rond één dichter waren opgebouwd. Het zijn drie totaal verschillende dichters in drie totaal verschillende films. Ik heb het over de films "Neruda" van regisseur Pablo Larrain over de dichter Pablo Neruda, "A quiet passion" van regisseur Terence Davies over de dichteres Emily Dickinson en "Paterson" van regisseur Jim Jarmusch over een poëzieschrijvende buschauffeur in het stadje Paterson.

(illustratie gevonden op internet)

Ik ben eerst en vooral heel blij verwonderd dat in deze tijden waar het maatschappelijk debat wordt gedomineerd door cijfers, centen en brutaal gebekte venten (én vrouwen) de spots gericht worden op dichters. In zo'n context wordt het duidelijker dat buitensporige aandacht voor taal en voor de gewone dingen des levens kan helpen om in je persoonlijke leven bronnen te vinden van waardigheid en verbeelding. En zonder verbeelding kunnen geen alternatieven gevonden worden voor de vele problemen van vandaag.
Ik vind het tegelijk goed dat in deze drie films telkens een andere soort dichter figureert. De publieke en politieke figuur van Neruda tegenover de onconventionele zoekende Dickinson en de doordeweekse buschauffeur die genoeg heeft aan zijn leven in Paterson.
De drie films hebben ook elk een heel eigen filmverhaal en beeldtaal. Het verhaal van de Chileense politicus Neruda, wiens gedichten door vele landgenoten worden geciteerd wordt en die moet vluchten uit zijn land, wordt tot een soort road movie vol verbeelding, humor, surrealisme, knipogend naar de film noir enz. De twee andere films krijgen dan weer in de besprekingen het predicaat 'poëtisch' toegedicht. Beiden zijn traag, vol aandacht voor details en dagdagelijkse gebeurtenissen zoals maaltijden, sociale contacten(theekransje bij Dickinson, cafébezoek bij Paterson)  en wandelingen. Terwijl Dickinson van bij de openingsscène in haar tijd geportretteerd wordt als een zelfbewuste vrouw, is Paterson een 'brave' werkende jongeman anno 2016.

Drie films die elk op hun manier alle aandacht waard zijn: om van te genieten.