Tijdens mijn verblijf in Venetië begin juni laatst was de waterbushalte die dichtst bij ons verblijf lag de Fondamente Nuove. Vandaar kan je dan alle kanten uit: naar de andere eilanden, naar de Lido, naar het station of het Canal Grande.
 |
| (eigen foto 9 juni 2019 drie meisjes zitten aan de Fondamente Nuove met uitzicht op San Michele) |
Wachten op de vaporetto is aangenaam want je ziet uit over het water naar het Isola di San Michele (kerkhofeiland) en bij helder weer zie je noordelijk de bergen.
De Nederlandse dichter Anneke Brassinga dichtte zo:
FONDAMENTE NUOVE, VENETIË
Schoonheid, zei Stendhal, is nooit iets anders
dan belofte van geluk. Het is groeiend verre
waarin behouden en bewaard had willen zijn.
Voortschrijdende onthechting van pleisterwerk
in de schone dode stad; der werelt stofkens
hier op te likken, zilte kalk, belofterest
in vensternis. Aan de inham van Erbarmen
waar water bijna onweerstaanbaar aanzegt
dat alles water is, wellust en verdrinking.
Een schim te omarmen bij nacht, dromend al
een schim te zijn die niet op sterven moet.
En zie - ik boog, allengs gevleugeld,
mij liefdevol over de zonsopgang in de diepte.
(uit: Suburbia. De mooiste gedichten over de stad uit Nederland & Vlaanderen. Verzameld door Johan van Cauwenberge. Uitg. P, Leuven, 2003, blz. 208)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten