Ook de dichter weet dat en kan ons helpen.
Wie echt rouwt komt de persoon die gemist wordt echter voortdurend tegen in vele alledaagse voorwerpen en op de meest onverwachte momenten. Norbert de Meyer (°1948) verwoordt dit treffend in een gedicht dat dank zij de website Het gezeefde gedicht en de uitgeverij P (Leuven) nu ook tot ons kan komen (http://www.hetgezeefdegedicht.be/).
enzovoort
zo gaat hij soms voorbij:
op de hoedenplank die zijn onzichtbaar
(Highgate Cemetery Londen - eigen foto 2010) |
bril beslagen door de kilte,
in het gouden uurwerk
dat nooit goed liep en
niet van goud bovendien,
in de dasspeld omgesmolten tot
ring die klemt om haar vinger.
zo gaat hij nooit voorbij:
na de zoen uit haar kromme hand,
haar blik in zijn starre ogen,
ze raapt zijn schaduw op
voor haar lege nacht,
bergt hem op in haar houten lichaam
en wikkelt hem in de ruis,
houdt hem zwevend op de wereld
om aan zijn hemel te wennen.
(uit: Het gezeefde gedicht. Samenstelling Charles Ducal & Roel Richelieu van Londersele. uitgeverij P, Leuven, 2015, blz.45)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten