Woord en beeld -9- dood

De herfst brengt andere kleuren in de bossen en brengt nostalgie in de harten. November : of we willen of niet dan komen de doden er weer bij. De dood, de grote gelijkmaker. Zo is het heel extreem te zien in de Kapuzinergruft te Wenen : de krypte met de graven van vele Habsburgse keizers en hun familieleden. Want de geraamtes en de symbolen van macht zijn verenigd in één beeld, bij de meeste graven, die je er kunt zien. De dood is zelfs in de dood geen gelijkmaker : de tombes en hun soms buitensporige versieringen tonen de rijkdom en macht van de afgestorvene, nu ja de rijkdom en macht van hun nakomelingen... Zo verliest de dood zijn eigen gelijk.

Marc Tritsmans vindt ook dat de dood een mislukkeling is. Getuige dit gedicht uit zijn bundel "De stilte van de wereld na ons" (uitg. Nieuw Amsterdam, blz.121).

DOOD

Dood, laat me niet lachen.
Tot oppergod verheven,
werd je ego veel te groot

terwijl je hebberig naar alle
lijven graait en vergeet waar
het echt om draait. Met veel

misbaar verniel je slechts
omhulsel -dat ons toch alleen
gedonder geeft - zodat wat telt

weer alle vrijheid heeft. Vuurwerk
dat uiteenspat, als gloeiende
gensters in wachtende harten

ongrijpbaar onderduikt. Povere
mislukkeling : precies hetgeen je
hebben wil ontsnapt je elke keer.

(eigen foto -Wenen juli 2013 - Kapuzinergruft)