Het voorbije jaar 2020 was het warmste jaar ooit gemeten in België. Sneeuw, bevroren beken en vijvers, ijsbloemen op ruiten... het lijken fenomenen te worden uit de (goede?) oude tijd. Velen zeggen dan: beter wat warmer en goedkoper in energiekosten. Anderen missen dan de kou en de vorst, ook al voelt het leven dan soms wat harder aan. Kou en winter als beeld van de mindere kanten van het leven. Rond die idee schrijven dichters en romanciers vaak over de winter.
We hoeven niet bang te zijn van de kou. We hoeven niet alles uit de weg te gaan wat ons leven lastig maakt, zoals contact zoeken met ons onbekende mensen of situaties... Elk begin is moeilijk, maar elk jaar begint voor ons in een ongemakkelijk seizoen. Zeker dit jaar start dubbelzinnig: we moeten elk contact argwanen maar slechts via contacten is leven mogelijk.
De dichter Bart Moeyaert ziet mogelijkheden in een koud begin, maar dit jaar zullen we onze creativiteit moeten aanboren om er iets mee te doen.
 |
| (©PxHere.com) |
ZIE :
Niets is voor u. Niets is voor u bedoeld.
U wordt nochtans gewenkt. Onbekend is
onbemind. Dat is de naam voor alles
wat uw leven lastig maakt. Van jassen
vindt u vast de kraag het mooist. Het is
de heg die u graag hebt. Hij dient niet om
er overheen te kijken. Hij houdt uw adem
dicht bij uw gezicht. Van decemberdassen
heeft u er een paar. Het kan niet gauw genoeg
gaan vriezen. Dan mag u kop in kas het waaigat in.
Waarom zo bang. Het is vergissen wat ons bindt.
Het zijn de fouten die ons op elkaar doen lijken.
Zie : de spons erover. Zand. Als u van koud houdt,
denk aan januari. Dat is wat heet een fris begin.
(uit: Bart Moeyaert, Gedichten voor gelukkige mensen, Querido's uitgeverij, 2019, blz.23)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten