Met een zekere nieuwsgierigheid, met veel verwondering en vaak ook bewondering kijk ik graag naar de altijd zo verschillende verhalen van zo verschillende mensen in het datingprogramma 'Blind dates'. De 'maître d'hotel', de barman en de obers debiteren tussendoor enkele quotes over liefde en de taal van de liefde.
Vaak tenenkrullende algemeenheden...
Hoe anders in dit korte gedicht van de Zuid-Afrikaanse jonge dichteres Koleka Putuma in haar debuutbundel "collectief geheugenverlies" (uitg. Poëziecentrum, Gent, 2020, vertaling Ludo Abicht).
De jonge zoekende vrouw hoor je hier duidelijk in doorklinken en haar zoektocht naar een relatie, die niet altijd goed afloopt. In een gedicht heeft ze het, zoals de titel zelf zegt, over 'eenentwintig manieren om weg te gaan' of dus een relatie te beëindigen. Hieruit het tweede vers. Zovele mogelijkheden om liefde uit te drukken, en toch...
2.
 |
| (©wikipedia) |
die ik kon spreken.
De talen die je vloeiend beheerst.
De talen waarin stotterde
en die zonder een woordenboek.
We wisten dat de tijd gekomen was
toen ieder gesprek ondertitels nodig had.
En toen naar jou kijken witte ruis werd.
(uit: collectief geheugenverlies, blz.38)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten