De maatregelen om de Covid-19 pandemie onder controle te krijgen hakken diep in op onze samenlevingen, in Oost en West, in Noord en Zuid. In de meest recente publicatie(april 2021) van "Het Liegend Konijn", het tijdschrift voor hedendaagse Nederlandstalige poëzie onder redactie van Jozef Deleu, zie je de pandemie in meerdere gedichten opduiken.
 |
| (©spaarnegasthuis.nl) |
Er is onder anderen een reeks van zes gedichten van Hanneke Van Eijken die onder de gemeenschappelijke titel "Quarantaine" te lezen is. In deze reeks probeert ze onder woorden te brengen hoe we onze tijd proberen door te komen, hoe we de beperkende maatregelen proberen te doorleven, hoe we proberen onszelf te herdefiniëren.
Uit deze reeks kies ik hier het tweede gedicht dat een mooi overzicht geeft van verschillende aspecten verbonden aan de quarantainemaatregelen. Zo herkenbaar...zeker voor wie in deze coronatijden met kinderen thuis zit.
**
We maken dolken van rechte stokken en elastiekjes
vandaag nemen we nieuwe namen aan: schurk en ridder
we slijpen punten aan takken
maken zogenaamd vuur van dor gras
afstand is een nieuw begrip geworden
iemand trekt strepen op vloeren
met afplaktape
ik kneed minstens tien minuten op plakkerig deeg
we blijven binnen en bakken zelf brood
een vochtige theedoek ligt over alle afspraken
die we al hadden gemaakt
in winkels zijn er rijen als patronen in een schoolexamen
maak de volgende reeks af
ik zie een virus in de vorm van kristallen
of psychedelische bergen van een treinlandschap
we kneden middagen lang
onze vingers wijzen nergens echt heen
er hoeft geen bestemming te worden gevonden
(uit: Het liegend konijn, jg. 19, nr.1, blz.81)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten