Iedere mens leeft meestal onbewust alsof hij of zij het centrum van het leven is. Het blijft voor de meeste mensen een moeilijke dagelijkse oefening om zichzelf niet als middelpunt van het heelal te beleven.
Andere mensen reageren op ons gedrag en zo worden we gecorrigeerd. Maar de natuur reageert niet altijd zo duidelijk en direct. En in onze taal sluipen zoveel woorden die ons bevestigen in onze eigenwaan.
Hier bevraagt de dichter Sylvie Marie het gebruik van het woord 'ongerept'.
 |
| (foto Marc Deconinck 5 juli 2017 Egmont aan zee) |
hier liggen allemaal nieuwigheden:
stenen glad met felle tinten aders, schelpen scherp, perfect
in kartels
wij, toevallige jutters, zien ze voor het eerst
er zijn geen voetstappen verder, we lijken nog net
een vlag tekort te komen om eer op te eisen
het zou de magie verbreken en plots zijn we
beschaamd daar te staan: het besef dat ongerept niet is
als een mens het zo noemt. heel zachtjes
schuifelen we achteruit
(uit: Het Liegend Konijn, jg. 19, nr.1, blz. 178)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten