De pandemie zette het leven op onze planeet bruusk stil. Het ritme van werken en vrije tijd, van school en vakantie werd zwaar verstoord. De dagen aftellen naar meer soepele maatregelen, naar meer contacten, naar feesten en reizen doet ons de tijd anders beleven. We ontdekken dat tijd niet is geïnteresseerd in de mens...
Naar dat inzicht worden we meegevoerd door dichter Wim Vandeleene in het laatste nummer van Het Liegend Konijn (jg.19,nr1).
DE ZANDLOPER EN DE ATOOMKLOK
 |
| (eigen foto 1 april 2016 expo Trainworld Schaarbeek) |
wat als de zandloper breekt,
de waterklok bevriest, de kaars
met maatstrepen dooft door een zucht.
we meten met tandwielen, slingers,
koekoeken die naar buiten veren,
het vestzakhorloge aan de keten.
onze omloopbaan blijkt een ellips,
tijd moet vereffend, gelijkgezet,
zelfs de atoomklok wijkt af.
de zon, een klok die ons bedriegt.
we krijgen geen vat op wat we meten,
de uren die we bezweren. we raadplegen
de sterrenwacht. de agenda dringt zich op,
afspraken zetten we klem in een vak.
wat kostbaar is wordt goed besteed.
hoe we de veer ook aanspannen,
de klok windt zich nooit over ons op.
(uit: Het liegend konijn, april 2021, blz. 273)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten