Meer dan vijftien jaar geleden ontdekte ik dat mijn benen-last een medisch label had en dat was voor mij wel een geruststelling ook al kan men er niet zo veel aan verhelpen. Ik heb RLS of het restless leg syndrome. Naar de avond toe kan ik mijn benen niet meer in bedwang houden en moet ik ze alsmaar heen en weer bewegen. Dat bemoeilijkt ook het inslapen. Met een pilletje wordt deze bewegingsaandrang onderdrukt.
In het april-nummer van Het Liegend Konijn las ik nu voor het eerst een gedicht waarin rusteloze benen ter sprake komen. De rusteloze benen behoren blijkbaar toe aan de Franse filosoof René Descartes (1596-1650). Dat gedicht van de jonge Isa Altink (°1994) wil ik graag met jullie delen...
DESCARTES ZIET EEN REGENBOOG
Descartes kan de slaap niet vatten.
Hij borstcrawlt door de lakens
op zoek naar signaalwoorden: ten eerste
zodoende, daartegenover staat...
Het bed volledig omgeploegd, zijn lichaam
het enige weerwoord.
Descartes heeft last van restless leg syndrome.
Hij luistert naar een geleide meditatie van zeventien minuten en zes seconden.
Krijgt een hoestaanval.
Vraagt zich af of hij ooit op een vulkaan zal staan.
 |
| (René Descartes - ©NRC) |
en droomt van een lenzenslijper met een kleine zwarte kat
die zijn vader blijkt te zijn.
Het diertje springt in zijn armen,
waar hij het tegen zich aan drukt en wiegt
en wiegt. Descartes slaapt als een kleine geode
en wordt pas de volgende middag wakker.
Die dag heeft Descartes heimwee
al weet hij niet precies waarnaar
en ziet hij een regenboog.
(uit: Het Liegend Konijn, 2022/1, blz. 16)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten