De jonge getalenteerde dichter Yannick Dangre heeft in Het Liegend Konijn (2022/1) een reeks boeiende gedichten geschreven over 'jong zijn anno nu'(zie ook bericht van 16 augustus). Boeiend zijn de verzen én inhoudelijk én poëticaal. De complexiteit van het leven van tieners en twintigers wordt in deze gelaagde gedichten heel treffend getoond. Tegelijk zorgt het taalgebruik voor een extra spanning met klankrijmen, enjambementen, verwachtingen opbouwen die dan omgeleid worden naar een verrassend andere zienswijze... En wie wat bezig is met literatuur ontdekt ook knipogen naar andere auteurs, zoals in de overkoepelende titel van de reeks "Bonjour Tristesse". De auteur verwijst hier duidelijk naar de roman van Françoise Sagan die ook de moeilijke zoektocht naar haar eigen plaats van het 17-jarige hoofdpersonage Cécile beschrijft.
Hier een vers dat subtiel aanklaagt hoe de jongeren nu als het ware worden ingepalmd door de volwassencultuur met o.a. bijvoorbeeld man-caves, jeugdadoratie in mode en volwassenen die eeuwig jong willen blijven, e.a. Jong zijn en zich niet kunnen afzetten tegen de volwassenen omdat die o zo begrijpend zijn...lastig toch?
JEUNESSE DORÉE
 |
| (eigen foto) |
Er wordt ons gezegd dat we vaart
moeten maken, ons terstond uit die on-
volprezen lichamen moeten haasten
omdat het toch geen zin heeft : onze jeugd
is allang van iedereen.
Wij zijn niet meer de enigen
die in grote jongenskamers slapen,
online een inventaris van ons verdriet maken,
die onze onvolmaaktheden elke avond optellen
tot onszelf. Wij zijn niet meer beter geschikt
voor vergeving.
Dus blijven we maar binnen, zoekend
naar een gloednieuw klaaglied, naar zere tenen
die niet bezet zijn, naar de laatste groeipijn
die nog voor het grijpen ligt.
Van scherm tot scherm razen wij door de mens,
vermoedend dat iedereen hetzelfde mist:
een heilzame dosis onbegrip.
(uit: Het liegend konijn, 2022/1, blz. 43)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten