Documenta 15 ... een aanzet tot nadenken

 Alle Documenta-edities die ik tot hier toe zag hadden het wel, maar deze 15e heeft het extra: uiteenzettingen over de plaats van de kunst in de huidige samenleving. Documenta 15 wil dat we nadenken over wat we zien, hoe we leven, hoe we leven en kunst beleven.

Er zijn daarom her en der verspreid rustpunten ingericht, dit zijn min of meer afgesloten ruimtes met een bank waar je even alle indrukken kunt laten bezinken, iets kan nalezen, even tot rust kan komen.

(eigen foto)

Maar de curatoren van ruangrupa zijn in hun dagelijkse werking volop bezig met scholing. Hun initiatief in Jakarta (Indonesië) runt een opleidingscentrum met de naam "Gudskul". Daarom is de centrale rotonde in het Fredericianum  volgehangen met vragen en quotes over onderwijs. Als bezoeker kan je er niet naast kijken.

Een belangrijke en terechte vraag die de curatoren stellen is als het ware de rode draad doorheen de gehele Documenta 15 : waar is in de dominante onderwijsverhalen de vrouw, de gekleurde medemens, de inheemse bevolkingen, de queer-gemeenschap, de natuur?

Documenta wil dat we na-denken. Het woord zegt het zelf: we overdenken iets nadat het is gebeurd. Na de kolonisatie, het racisme, de ongelijkheid, de natuurvernietiging denken we: wat is er gebeurd? wat kunnen we nog doen? hoe kunnen we iets aanpakken of doen keren? In die zin wil Documenta ons laten herdenken : her-denken, opnieuw denken over gender en natuur, over kleur en ongelijkheid. 

Daarom dus veel quotes en slogans overal in Kassel. De vraag blijft bij mij en vele bezoekers of dit onder de paraplu van 'kunst' thuishoort. Of moet er een cursus filosofie en historiografie opgemaakt worden?