Zoals gezegd in een vorig bericht kan je tot 2 oktober naar de biënnale van de schilderkunst.
Het Raveelmuseum zocht aansluiting bij de ingesteldheid van Raveel zelf, die grenzen verlegde door zijn installaties waarin hij zijn schilderijen integreerde en zo het schilderoppervlak uitbreidde met vogelkooien, houten latten, kippengaas, enz... Zijn speelse geest wordt best verwoord in de titel die dit luik van de biënnale meekreeg: "Scribble, dabble, splatter, smear".
Hier een zaalzicht met aan de muur Pjeero Roobjee met een 'zelfportret' uit 1968 Roobjee verschijnt als Faye Dunaway zodat hij meer en meer op de Prinses van Eboni lijkt.
En daarvoor staat een installatie van Patrick Van Caeckenbergh uit de jaren 1986-1988 : The Grave.
Een ouder werk, 1934, van een schilder die ik altijd al graag zie én omwille van zijn werkwijze én omwille van zijn onderwerpen, past bij Raveel die in zijn werk vaak ook een relativerende toon weet te treffen. Het moet allemaal niet zo hoogdravend zijn... Edgard Tytgat en zijn doek Ministrieel bezoek.
 |
| (eigen foto's 16/08) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten