Een klassieker is het, bijna een cliché, om het herfstseizoen te laten spreken over de laatste fase van een mensenleven. Het aftakelen en oud worden vooraleer de dode winter alle leven bevriest.
In onze samenleving worden vaak mensen op hun oude dag weggeborgen in rust- en verzorgingstehuizen of hoe het ook allemaal genoemd wordt. Hoe er daar geleefd wordt hangt mede af van de persoonlijke ingesteldheid van de bejaarde, maar de context is evenwel niet altijd zo opbeurend. De in Turkije geboren dichteres Hamide Dogan (1972) heeft er een hard maar tegelijk teder en triest vers over geschreven.
SCHADUWRIJK
De oude vrouw leeft voor haar wandelingen
Ze houdt van de kou die kraakt onder haar
al doodverklaarde voeten
 |
| (©Trouw) |
zonder bezoek
verdwijnt ze
omdat iemand het verkeerde verhaal
over haar vertelt
Met een glimlach zit de man in zijn rolstoel
denkt na over hoe je hoe dan ook
iemand bent
Op een nacht gaat hij dood
zonder dat iemand het merkt
Hij ligt begraven onder
de schuld van een te lang leven
(uit : Het Liegend Konijn, 2022/2, blz.90)
Mooi Frederik en toepasselijk deze tijd vh jaar.
BeantwoordenVerwijderen