Van de dichteres Tania Verhelst (1974) publiceerde Het Liegend Konijn een gedichtencyclus van zeven delen onder de titel "Het spiegelpaleis". Zoals ik het lees vind je hier een soort poëticaal verslag van haar zoeken naar relaties via het internet. Met heel veel humor en zelfrelativering passeren de reflecties over de naar geluk zoekende mens midden veel donkerte, tegenslag en aanmodderen. Welk beeld tonen we op social media en naar welk beeld zijn we daar op zoek?
HET SPIEGELPALEIS
(of : kermit meets piggy in het huis van wantrouwen)
VI
u vroeg mij om als een robot klaar te komen
maar wist u dat die robot naar mij is gemodelleerd?
dat is zoals de kleine zeemeermin valt voor een prins
omdat hij lijkt op het beeld van de prins dat zij ooit op de bodem
van de zee vond
om maar te zeggen dat we het moesten hebben over het beeld van het beeld
het betwistbare statuut van het origineel en de spiegels die wij elkaar
voorhouden
hoe wij onszelf door andermans ogen denken te zien, door reflecties
bevangen raken, verdwalen
spiegelbeelden stollen tot pasklaren pakketjes identiteit
gelieve uw kleur, sekse en leeftijd aan te kruisen, welkom in de
afvinkmarathon
enkel oude witte mannen op oude witte paarden, schimmels dus, heten wij
welkom
enkel jonge zwarte vrouwen op jonge zwarte paarden, nachtmerries dus,
heten wij welkom
dit en andere dingen bedacht ik toen ik een granaatappel aan het pellen
was
want ik kom nooit op iets als ik ergens op wil komen
al mijn stratosferen werken zijdelings
ik word zijdelings ontroerd, gepakt, verliefd, ingenomen of bijgezet
in een nis waar onkruid groeit
(uit: Het Liegend Konijn 2023/1, blz. 209
In reflecties kan je verdwalen... zoveel is zeker.
 |
| (Maison Edgar Parijs 14e arr. eigen foto) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten