Wij zoeken allen een plek(gebouw-stad-land) en/of een persoon en/of een groep waar we ons veilig voelen, geborgen en "thuis" kunnen komen. Zoals in een vorige post weten we dat mensen soms veel verhuizen en telkens weer zoeken van een nieuwe woonplaats ook een thuis te maken.
Maar een thuis heb je niet zomaar zegt de dichter, je maakt het én nog vaker overkomt het je. Een mooi vers van Antony Samson (1981) kan je herlezen en telkens weer andere facetten ontdekken. Een relatie is belangrijk, maar ook geluiden en muziek,... Er gebeurt iets wat uitzicht biedt. Vanuit een 'thuis'-gebeuren kan je de wereld in en kan je de wereld aan.
THUISKOMEN IS EEN DAAD
Het hoeft geen huis te zijn weet je.
 |
| (eigen foto - Parijs december 2019) |
Zie het eerder als een daad. De orde van de dag
inruilen voor de schoonheid van een moment.
Het gebeurde voor de vitrine van een bloemenzaak
waar wij glommen in een stortbui, doorweekt van elkaar.
Het gebeurde tijdens een middagpauze in de lift.
In je hals het parfum van huid en een zomertuin
na moessonregen, etages tikken trager weg.
Het gebeurde tijdens een ochtendfile. Jij schoof aan
naar de hellemond van de stad, was je niet bewust
van mij, een man die pedaleerde door de dauw.
Weet je, het gebeurt ook zonder jou
in een lied dat mij tot staren dwingt
door het raam van een tram. Niet de straten
die ik ken maar het onbestemde glijdt voorbij.
Het gebeurt en wat ik dan zie is een begin,
een belofte, een bevestiging.
(uit: Het liegend konijn, 2023/1, blz. 149)
Thuis komen is je vertrouwde omgeving nieuw zien,
zoals iemand die smoorverliefd is,
zo lees ik dit vers.
Een uitdagende gedachte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten