De Spaans-Franse kunstenaar Pablo Picasso is gestorven op 8 april 1973, dus dit jaar vijftig jaar geleden. Over het turbulente en supercreatieve leven van deze artiest is er veel gesproken, geschreven en getoond. Iedereen is het er over eens dat hij een van de allerbelangrijkste kunstenaars was van de 20ste eeuw, maar toch lopen de appreciaties uiteen, zeker als de mens Picasso mee in beschouwing wordt genomen.
Over deze veelzijdige Picasso schreef dichter Kurt De Boodt (1969) onderstaand gedicht met een heel expliciete titel. Hij verwijst tussendoor naar verschillende aspecten van het artistieke oeuvre van Picasso (blauwe en roze periode, kubisme, stierenobsessie, enz.). De Boodt eindigt met een zucht: kon ik maar deelgenoot geweest zijn van de avant-garde in Vlaanderen in de eerste decennia van de twintigste eeuw die ambieerde, net als Picasso, om alles nieuw te laten beginnen. Oscar en Flor Jespers en Pol van Ostaijen dagen mee aan de horizon. Alleen bij deze laatste naam kan je nu nieuwe vraagtekens plaatsen, maar dat is dan weer een ander verhaal.
PABLO PICASSO NOEM JE GEEN KLOOTZAK
 |
| (Picasso : Les demoiselles d'Avignon Moma collectie - foto: Marc Deconinck) |
Kijken we nu kubistisch naar de dingen
zoals ze zijn? Hoor jij onze wadi post-
impressionistisch volstromen? Zie jij in
mij een harlekijn in rozige avondschijn?
Blijf waken tot het uur blauw. Dan gaan
de weerwolven slapen en breek ik open:
"Zo zit het leven in elkaar: dingen mooi en
waar van de wijs spelen op een luchtgitaar."
Met rake lijnen temt Picasso de stier.
Vrouwen versiert hij met stijl en zwier.
Pablo Picasso laat Wallace Stevens laat
David Hockney laat ons de dingen zien
als nieuw. En zie: de wereld begint opnieuw.
Ach, zat ik maar op café met Oscar, Flor en Pol.
(uit: Het Liegend Konijn, 2023/1, blz. 43)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten