Zomerfestival Watou verliest zijn vader

 

(Gwy Mandelinck
©WTV)

Vorige vrijdag overleed Guido Haerynck (°1937) die beter gekend is onder zijn pseudoniem Gwy Mandelinck. Hij startte in 1980 met de poëziezomers van Watou. 

Zelf heb ik deze manifestatie pas voor het eerst bezocht in 1991. Die editie zomerde onder de titel "Alleen in mijn gedichten kan ik wonen".

Als hommage citeer ik graag uit het voorwoord dat Mandelinck schreef bij de 'catalogus' van dat jaar.

"Als er een kunsttak is die helemaal niet rendeert - noch voor de uitgever, noch voor de boekhandelaar, noch voor de belastingcontroleur, noch voor de dichter - dan zal dat wel poëzie zijn. Maar zodra je een doodsbericht moet opstellen vind je bij de drukker toch een heel pakket verzen -gaande van Gezelle tot Kopland- die kunnen functioneren als model. En ook jonge vaders die nog transpireren van hun assistentie bij een kraambed zoeken naar een vers dat meer zegt dan wat hun op de tong ligt.

Het aantal sterfgevallen en geboorten behoort tot de belangrijkste eindejaarsstatistieken. Maar een gebruikscurve van poëzie uittekenen lijkt het toppunt van tijdverlies. Precies daarom maakt Watou een hele zomer tijd voor poëzie. 

(...)

Poëzie is ongenadig voor de gehaasten, voor diegenen die geen tijd willen verliezen, want een heel goed gedicht is van gisteren, van vandaag, van overmorgen. En daarenboven heeft het geen duidelijke functie."