In twee vorige berichten heb ik je al meegevoerd naar het MNAC, het museum van Catalaanse kunst in Barcelona. Tijdens mijn bezoek, begin april, was er een tijdelijke tentoonstelling aansluitend bij de 'oudere' kunst, over de Spaanse barokschilder Francesco de Zurbaran (1598-1664) en hoe hedendaagse artiesten 'antwoorden' op deze 'geestelijke' schilder, met als titel : (Super)natural Zurbaran.
 |
| (links installatie van Aurelia Munoz social entity en rechts Zurbaran immaculata conception eigen foto) |
In de vaste collectie moderne kunst was er dan een relatief nieuwe opstelling (sedert medio 2022) "Arte y guerra civil", over kunst tijdens en rond de Spaanse burgeroorlog (1936-1939), een van de meest bloederige en ingrijpende periodes uit de voorbije eeuw, een litteken in het weefsel van de Spaanse samenleving dat nog altijd pijn doet. Deze zalen bezocht ik op het einde van een lang en intens bezoek, zodat de concentratie niet meer op en top was. Ik houd er wel aan over dat deze deeltentoonstelling naar de keel grijpt en veel stof geeft tot nadenken. De muur met affiches lijkt zo actueel, ook al zijn de leuzen en beelden nu digitaal. Ze blijven met een zelfde taal spreken en schreeuwen; ze bespelen martiale of nationalistische gevoelens; ze leven op het vertrouwen in technische oorlogsvoering...
Ook blijf ik er mij over verwonderen dat zelfs in de meest donkere momenten van een samenleving er mensen zijn die in de 'modder' en het 'bloed' grondstoffen vinden voor het maken van kunst.
 |
| (Enric Climent : Vier bombarderende vliegtuigen - 1937 eigen foto) |
 |
| (Fernando Briones : Allegorie op de executie van Federico Garcia Lorca geschilderd in 1937, één jaar na dit gebeuren - eigen foto) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten