Hoe een gedicht lezen?

 Een van mijn geliefde plekken zijn de boeken uitgegeven door de eenmansuitgeverij uitgeverij P.  

Leo Peeraer deelt via deze uitgeverij zijn passie voor poëzie, niet de zwaar experimentele soort, niet de zwaar celebrale soort, niet de eng Vlaamse soort... Poëzie met een hart voor mensen, een hart voor de gemeenschappelijke taal van de poëzie die verschillende mensentalen spreekt en verbindt.

In 2007 verscheen dank zij deze gepassioneerde poëzielezer een bloemlezing uit het werk van de in Marokko geboren Abdellatif Laâbi (1942), maar nu in Frankrijk wonend. Bart Vonck zorgde voor de keuze, vertaling en het nawoord.

Deze rasschrijver werd in Marokko vervolgd omwille van zijn vrijmoedige pen, verbleef er negen jaar in de gevangenis in de jaren 1980 en vele van zijn gedichten vertolken zijn vertrouwen in het woord en de poëzie, ondanks alles. Schrijven was voor hem een daad van overleven. In zijn bundel uit 2000 "Poèmes périssables" (Vergankelijke gedichten) heeft hij het over hoe je een gedicht best leest... 

(©Freepik)

Laâbi vraagt ons, lezers, wat wij zoeken in gedichten 

en hij vraagt ons vooral geduld en verlangen. 

Poëzie is zoals goede wijn of kaas, 

die rijpt door de jaren heen...

DE GEHAASTE LEZER

Wat kom je hier doen,

lezer?

Zonder enige omzichtigheid heb je

dit boek opgeslagen

en koortsachtig woel je in het zand van de bladzijden

op zoek naar

ik weet niet welke begraven schat

Ben je daar om te huilen

of om te lachen

Heb je niemand anders

om tegen te praten

Is je leven 

dan echt zo leeg? 

Sla dan snel dit boek dicht

Leg het ver van de wekker

en van je medicijndoosje

Laat het rijpen

in de zon van verlangen

op de tak van de mooie stilte

(uit: Laâbi, Abdellatif, Het continent van de gave, uitg.P, Leuven, 2013, blz. 128)