Pakjestijd...

(©demorgen.be)

Het wordt weer pakjestijd...anders dan anders maar toch: pakjes.

En de pakjesbezorgers zullen het geweten hebben. Er wordt ook meer dan ooit ingezet op e-commerce, dus topdagen van de koerierdiensten. Topdagen, maar ook feestdagen?

Maar wat kost ons zo'n pakje? Wat kost hen zo'n pakje? Wat moeten de bezorgers niet allemaal doorleven met veel gezwoeg en soms weinig opbrengst opdat wij op onze wenken bediend worden?

En waartoe? Kunnen we nog wel verlangen naar iets en dromen ervan, zonder dat dat verlangen direct vervuld moet worden? Verliezen we niet dat kostbare ver-langen: onszelf langer maken, onszelf groter maken door het koesteren van een verwachting, van een droom. Als alles wat we verlangen maar één muisklik van ons verwijderd is, wat is zo'n verlangen dan nog waard? 

Deze bedenkingen en nog andere komen naar boven bij een film van Ken Loach "Sorry we missed you" (zie ook deze blog op 10 december 2019) 

en in een gedicht van Marc Tritsmans.

IX.

Want ergens slapen mensen niet en rennen en

rijden als gekken rond in op bunkers gelijkende

magazijnen waar ze met het mes op de keel en

de slaap in de ogen, als slechtbetaalde jagers-

verzamelaars binnen gechronometreerde en met

strafpunten strikt afgebakende schema's, volledig

computergestuurd en steeds sneller aan de wensen

van een gestaag aangroeiende horde anonieme

veelkopers moeten voldoen. De wereld wordt met

ons akkoord omgevormd tot een globale sweatshop

die non-stop geopend is en waarin je eindelijk alles

waar je ooit maar van kon dromen en wat je vroeger

liever wat langer als droom behield, met een muisklik

kan bestellen zodat het morgen zeker in je handen ligt.

(Marc Tritsmans in : Het Liegend Konijn 2020/2, blz. 232)