In deze toeristenluwe tijden ben ik op een frisse novemberavond de Last Post ceremonie gaan bijwonen in Ieper. Onder de poort werden we geweerd, maar met een 12-tal anderen stonden we net buiten de poort, op gepaste afstand van elkaar én van de klaroeners. De Last Post is zo herleid tot zijn kale essentie : een of twee mannen blazen stipt om 20u, veel, weinig of geen publiek, om de herinnering levend te houden aan de duizenden doden van de Eerste Wereldoorlog én daarmee van alle oorlogen. Een hulde én een aanklacht tegelijk.
Op een bepaalde manier in al zijn corona-soberheid dés te indrukwekkender. Kippenvelmoment. Chapeau voor de trouwe blazers.
 |
| (eigen foto's) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten