Thuis blijven, geen contact met anderen, afstand houden. De Covid-19 maatregelen blijven van kracht, want de pandemie is nog niet het land, laat staan de wereld uit. Moeilijk en elke situatie is anders. In deze barre winterse februaridagen extra moeilijk...
BINNEN
 |
| (©Marc Deconinck : Real Estate Box 2020) |
Ze was twaalf en erg gehaast
om oud te zijn als nu, en nu
het zover is, herinnert ze
zich niet wat haar zo naar
de toekomst liet verlangen.
Ze weet alleen nog dat ze in
een opstel over later schreef :
ik word mijn eigen baas en
na een jaar ben ik zo binnen
als een huis. Het valt tegen
wat ze ziet nu ze naar binnen
kijkt vanaf de bank op het
De Coninckplein, en naast de
glasbak wacht tot er een fles
blijft staan waar nog geluk
in zit. Maar voorts is ze haar
eigen baas, als ze de mensen
met haar eigen hand naar
kleingeld vraagt en daarna
op pantoffels die van haar zijn
ergens weer een straat inslaat
en niemand nakijkt, zodat
ook niemand zich hoeft af
te vragen of ze een thuis heeft
waar haar schoenen staan.
(uit: Bart Moeyaert, Gedichten voor gelukkige mensen, uitg. Querido, 2019, blz. 38)
Bart Moeyaert, stadsdichter van Antwerpen in 2006-2007, schreef bovenstaand gedicht naar aanleiding van de Nationale Dag van het Verzet tegen Armoede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten