Terwijl België op zijn kop stond door de gewelddadige dood van de uitgewezen vluchtelinge Samira Adamu (september 1998) ontdekte ik in het nieuwe museum voor hedendaagse kunst MACBA in Barcelona het werk van de Franse zopas overleden artiest Boltanski doorheen enkele installaties.
De monumentaliteit van zijn werken die samengaat met een vorm van intimiteit overweldigde mij. Het universele gegeven van rouw en afscheid en dood wordt gebracht met grote zorg voor het individuele verhaal, naamloos vaak én toch met aansprekende ogen die je als toeschouwer meetrekken in een gemeenschappelijke humus van kwetsbare menselijkheid. De herinneringen aan een leven proberen vast te houden...dat was het opzet van alle projecten en installaties die deze kunstenaar realiseerde. De zoektocht om de herinnering te koesteren is de rode draad doorheen heel zijn (kunstenaars)leven, zoals deze korte video ook bevestigt.
Wat ben ik blij en dankbaar dat ik meerdere keren zijn werken heb mogen beleven.
In dit korte videofragment kan je Thesima bezoeken.
Hij die de kleine herinnering koesterde als blijk van onze menselijke broze uniciteit en vergankelijkheid, laat bij mij -en ik ben zeker niet de enige- kleine herinneringen achter die hem nabij houden en die ik graag en lang zal koesteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten