Het door de UNESCO als werelderfgoed erkende begijnhof in Kortrijk viert dit weekend feest. Een langdurige restauratie van de site is nu helemaal afgerond.
In 1990 verscheen bij het Davidsfonds een boek met foto's van Jan Decreton en gedichten van Anton Van Wilderode over steden en stadjes in de Vlaamse regio.
Bij een foto genomen vanop de nabije toren van de Sint-Maartenskerk waar je een mooi overzicht hebt over het begijnhof schreef Van Wilderode een kwatrijn. Hieronder niet die foto, maar een vanaf dezelfde plaats genomen.
Boven de stad. Een duizeling van daken
die haaks en overhoeks elkander raken
een hoge rug opzettend tot ze bij
de kroonlijsten terstond hun opstand staken.
(uit: Het sierlijke bestaan van steden, Davidsfonds, 1990, blz. 44)
De huizen in het begijnhof zijn allemaal, huis per huis gerestaureerd en tijdens dit proces bleek dat er niet één huis gelijk is aan een ander. Elk huis(je) is anders van inrichting, indeling en grootte. En dus verkrijg je inderdaad een effect van een duizeling van daken die elkaar haaks en eigenzinnig raken, maar die toch samen horen en een eenheid vormen.
Het belevingscentrum in de Sint-Annazaal geeft de nieuwsgierige toerist meer achtergrond bij de begijnenbeweging in het algemeen én bij de geschiedenis van het Kortrijkse hof, gesticht rond door Johanna van Constantinopel.
In het hart van de stad een plaats van verademing en verstilling. Voor iedereen die even op adem wil komen.
 |
| (©beeldbank Kortrijk het begijnhof met daarachter de historische Onze-Lieve-Vrouwkerk) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten