Nog tot en met maandag 2 januari 2023 kan je in het Centre Pompidou in Parijs een grote (ik bedoel dan ook grote) overzichtstentoonstelling zien van de Franse figuratieve kunstenaar Gérard Garouste (°1946).
Deze schilder-beeldhouwer is opgegroeid in een Joodse familie, waarvan de vader psychisch labiel was en agressief naar vrouw en kinderen toe. Op latere leeftijd ontdekte Gérard dat zijn vader tijdens Wereldoorlog II heeft gecollaboreerd met de nazi's. Deze moeilijke situaties hebben de artiest en zijn werk enorm getekend. Garouste is een intelligente én intellectuele schilder. Hij bouwde doorheen de jaren een eigen universum op met verwijzingen naar astronomie, klassieke mythes, theater (o.a. regisseur Jean-Michel Ribes), schilders als El Greco en Jean Dubuffet, schrijvers als Rabelais, Goethe (Faust-thema), Cervantes (Don Quichot) en Borges...
Nadat hij besefte dat zijn vader had gecollaboreerd is hij zich meer en meer gaan toeleggen op het Jodendom (zowel de traditie als de hedendaagse schrijvers en denkers zoals Franz Kafka of rabbijn-filosoof Marc-Alain Ouaknin).
Zijn getourmenteerde leven laat sporen na en de artiest moet van tijd tot tijd psychisch begeleid worden voor depressies en bipolariteit. Dat belet hem niet om héél productief te zijn als schilder en beeldhouwer, maar ook als illustrator en decormaker.
De ruim 170 werken in Parijs tonen een goede vakman die weet wat vertellen is, maar enige achtergrond helpt om méér te zien dan de vaak surrealistische scenes die hij verbeeldt.
In dit en enkele volgende berichten zal ik wat meer tonen. Om 'gemakkelijk' te beginnen hier twee portretten.
Er is een portret van zijn zoon Guillaume geschilderd in 2003 : "La mouche (portrait de Guillaume)".
 |
| (foto : Marc Deconinck) |
En nog een ander portret "Sans titre (portrait de Stéphanie)" ook uit 2003.
%202003%20m%20066.jpg) |
| (foto : Marc Deconinck) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten